Çiqas xweş gotiye Hozan Brader:
Birakujî bû mêrxasî. Ji ber vê em sîtemkar in.
youtu.be/D_-mjlvYfbk
Dema ku ez zarok bûm ev stran li ser Mezopotamya TV dihate weşandin. Gava ev stran derdiket, min bêdeng guhdarî dikir. Car caran jî min ji xwe xwe re digot:
Fermandarê Zagrosê,
Lawê agir û rojê.
Deșt û çiyan tewandin,
Ji bo xatirê dozê.
Min ji stranê tiştek fehm nedikir Hogir. Min tenê ji aramiya dengê Brader hez dikir.
Harûn kî ye? Doz çi ye? Çima deşt û çiyan ditewîne? Min qet tiştek fehm nedikir lê belê ez her dem li ber televîzyonê benda "Harûn" dimam.
Sal derbas bûn, em tev mezin bûn. Bi rastî min Harûn jî ji bîr kiribû. Lê belê ji nişkê ve hat bîra min. Min telefona dayîka xwe de "tubidy" vekir û "Harûnê min" berjêr kir. Bi tenê rûniştim, min çavên xwe girt û guhdarî kir. Zaroktiya min hat ber çavên min. Lîstikên me, bîranînên min.. Dû ra min çavên xwe vekir. Êdî ez 14-15 salî bûm. Û min pirsên xwe yên zaroktiyê yek bi yek bersivand. Zaroktiya min da ez bi vî stranî kêfxweş dibûm lê belê niha min gelek xemgîn dike. Ji ber ku êdî dizanim Hogir, Harûn kî ye, doz çi ye.
05.28
27.12.2019
-Ji rojnivîska min
