Hayatım bir mutsuzluk inşaatıydı Pollyanna Çimento, demir, çamur. ..
Duvarlarımı şiir ve türkü söyleyerek sıvardım. En üst kattan düşerdim her gün
Esmer bir işçi gibi dilini bilmediğim bir dünyaya
"Peki nedir öyleyse pişmanlık? Yaptiğımız seçimden ötürü yaşadıgımiz daralma, kendimizi aşağılama, ömrümüzü yadsima? Her yağmur damlasi bir noktaya düşer, her yaprak payına düşen rüzgari bilir, her ırmak kendi yatağinda akar... ve insan yaşadigı sürece secenekler içinden bir seçim yapar. Bir seçimle disarda biraktigimiz binlerce olasiligin , hicbir zaman bilemeyecegimiz gercekliginin, yaptigimiz seçimden daha iyi olacagi düsüncesiyle kivranmak, Nietzsche'nin deyişiyle "köpeğin taşı ısirmasi değil midir?"