Allah'ın bir emri ile karşı karşıya geldiğimizde ilk düşüncemiz ne oluyor? Türlü bahanelerle sorumluluklardan sıyrılmaya mı çalışıyoruz yoksa “Nasıl yapabilirim?” düşüncesiyle harekete geçiyor muyuz?
Demek ki ne zaman içimizden, "Yapamayacağım ya Rabbi!" diye geçecek olsa hemen toparlanıp سَمِعْنَا وَأَطَعْنا "Rabbimiz böyle buyuruyorsa böyledir." diyeceğiz. Tabii ki eksiklerimiz, hatalarımız olur. Zorlandığımız her yerde Allah'ın affını talep ederek, O'na bel bağlayarak غُفْرَانَكَ رَبَّنَا "Bağışlamanı dileriz." diyeceğiz. Başka kapımız yok zira.
…
Hepimize zor gelen emirler yok mu? Niçin zor gelir? Sebebi o işin zorluğu değil, bizim o konudaki zayıflığımızdır.
Kendinizi ve muhatabınızı zor bir metni anlamaya layık görmekti temel mesele. Tabii bir de güncellemek, bol bol örnek vermek ve örnekleri dinleyenlerin hayatlarından seçmek gerekir. Bunu yapabildiğinizde dinlenmeyecek, anlaşılmayacak bir metin olduğunu düşünmüyorum… Kendimi -en azından başlangıçta- hiçbir metni anlayamam diye sınırlamadığım gibi hitap ettiğim insanlar hakkında da "anlamazlar" diye düşünmedim hiç. Kanaatimce anlamanın anlatandan kaynaklanan sıkıntılarını göz ardı etmenin bir sonucudur "anlamazlar" diye düşünmek