Bir Jack London kitabı okumayı istiyordum, aklımda Beyaz Diş vardı ama Martin Eden'i okudum. Gerçi bitimine henüz seksen sayfa var ama sıkılmaya başladığım okumada beni yeniden şevklendiren Brissenden'in intiharını okuyunca kitabı elimden istemsiz bıraktım.
Kısmen otobiyografik bir romanmış bu, bilsem okumazdım. Otobiyografik roman karşıtı değilim ama yazarın hayatıyla aynılıklar taşıyan eserleri pek sevmiyorum. Zaten bu eseri de gerçek hayat hikâyesi olmaktan çıkaran ve kitabı okunmaya değer kılan yönü, hiç şüphesiz, kurguya dayanan tarafları.
Kahramanın, Nietzscheci fikirlerini ortaya koyduğu konuşmasındaki gibi, güç ve zenginlik terazinin bir kefesine konduğunda karşı kefeye ne konsa tartıyor hayatta: aşk, bilim, sanat vs. Hıhı, onları bile. Güç ve zenginliğe sahip değilseniz, kölesiniz. Ya da ona yamanan burjuva.
Spoiler olmasın diye dahasını yazmak istemiyorum ama beni bu kitabı okumaya iten, bir yerde karşıma çıkmış şu alıntıyı paylaşmak istiyorum: "'Kendi başının çaresine bakmış bir kızın gözleri yumuşak ve kibar olmaz ...'"
