Bu an...

Tanzimat Döneminden bu yana tartışılan yegane sorun; Garplılaşmak. Tanzimat Aydınları hep bu mesele üzerine durmuştu, evet garplılaşmalıydık onlar gibi teknolojimiz, silahlarımız, refah seviyemiz ve bilimimiz olmalıydı. Pekala onların kültürünü almalı mıydık? Tanzimat aydınlarından bu yana bazı düşünürlerimiz kültürlerini de almamız gerektiğini söylerken bazı aydınlarımız ise sadece teknolojisini almamız gerektiğini savunduk. Peki biz onlar gibi olabilir miydik? Yani davranışlarımızda onlar gibi olabilir miydi? Bu zamanki refah seviyesini Afrika'da, Hindistan'da, Malezya'da farklı muhtelif yerlerde insanları sömürerek alan Avrupa gibi olabilir miydik? İslami esaslara dayanan Osmanlı Devleti'nde sömürge mekanizmasını kullansaydı Osmanlı çok rahat şekilde şu an refah olarak da başka yerde olamaz mıydık? Bu soruları size bırakarak kitapta benim için en önemli yere değinmek istiyorum.
Kitapta Darülelhan da alaturka müziğinin lağvedilmesinden bahseder. Peki nedir Alaturka ve alafranga müzik? Alaturka müziği Türk musikisine ait kendi ahenkleri olan bir müzikken alafranga müzik ise batı müziğidir. Peki niçin önemliydi burası benim için? Yukarıda yazdığım teknikte mi Garplılaşmalıyız yoksa kültürde de mi Garplılaşmalıyız sorusuna o dönemin konjektürü kültürü de katıyordu maalesef. Artık bizler piyano ve keman gibi batı tarzı enstrümanlar çalıp akşamları balo organize edip balolarda dans edip öyle gelişmiş bir millet olacaktık (!) Artık sözlerimi bitirirken Peyami Safa'nın şu çok beğendiğim 3 sözüne atıf yapmak istiyorum:
"Teknikte Garplılaşmakla iktifa mı etmeliyiz, yoksa kültürde de mi Garplılaşmalıyız?" syf 113
"Şark'la Garp'ın kavşağında olan Türkiye, Garp'tan tesir almakta tereddüt etmemelidir. Ancak, bu tesir, bizim tarafımızdan yapılacak mukabil bir tesiri ihmal etmeeyecek derecede kalmalı, yani kültürümüzün güzel ve halis köklerine kadar nüfuz etmemelidir." syf 117
"Türk musikisi her şeyden evvel Avrupalılaşmaktan sakınmaya mecburdur." syf 118

Uzun zamandır bu kadar ağladığımı hatırlamıyorum. Uzun zamandır böyle acıklı bi hikayede okumamıştım, okuduğum her sayfada ayrı bir dram ayrı bir yaşanmışlık hissettim tüylerim diken diken oldu kendimden geçtim, kitabı bir an olsun elimden bırakamadım tek nefeste okudum sanki. Her okuduğum sayfada Allah'ım nolur daha kötü bir şey olmasım Allah'ım nolur savaş bitsin diye dua ettim, sanki yüreği sanan sadece Tolgonay ve Aliman değil de benimde yüreğim yanmış içime ateş düşmüş gibi hissettim... Cengiz Aytmatov'un saf su kadar berrak ve temiz dil kullanmasına ve hikayeyi bu denli yansıtmasından çok etkilendim her insanın kesinlikle okuması gereken bir başyapıt.

Madam Bovary #starkyorumluyor
Gustave Flaubert’in en ünlü eseri. Zamanın yaşantısını, gönül ilişkilerini işlediği bu kitapta Madam Bovary adında güzel mi güzel bir taşra kızının hayattan beklentilerinin farklı olması sonucunda yaşadıkları ve yaşattıklarını anlatıyor yazar. Öncesinde tek derdi taşradan kurtulmak olan Emma’nın taşradan kurtulduktan sonra hayatının monotonluğundan sıkılıp farklı arayışlar içine girmesiyle başlıyor roman. Aşk istiyordu Emma... Hem de öyle sıradan bir aşk değil, doludizgin ve yasak bir aşk... Bulduğunu zannettiğinde kaybetti, kandırıldı ve tekrar buldu. Ama bu uğurda ailesini ve kendisini bilinmedik yollara sürükledi. Bir kadının yaşadığı tüm duyguları okuyabileceğiniz bir roman. Şu an benim okuduğum çizgi roman olsa bile bu duyguları hissettim. Kitap halini okuyup daha derinlere de girmek istiyorum. Çizimler dönemi oldukça güzel yansıtıyordu. Ayrıca dönemi anlayabilmemiz için kitabın sonuna dönemle ilgili önemli bilgiler verilmiş. Flaubert ve baş karakteri Emma Bovary hakkında çok ayrıntılı bilgiler ve en sonunda dönem jargonuna ait birçok sözcüğün anlamları verilmiş. Ben yine çok beğendim. Sizlerde okur ve beğenirsiniz diye umuyorum. Keyifli okumalar...