Biraz okul anılarımı anlatmak istiyorum..
Öhöm öhöm başlıyoruz..
Ben nasıl bir öğrenciydim ımm şöyle ben hep hani derste dersi dinlemeyen arkada konuşan tipler vardır ya onlardandım.
Derste dersi dinlemezdim.Ne bileyim konuşmasam bile cam kenarından dışarıyı izlerdim.
Bizim coğrafyacı vardı Gülnaz kilolu bir hocaydı.Mini etek giyerdi:D Yürürken bacakları bıngıl bıngıl ederdi onu izler gülmemek için zor dururdum.Ne bileyim hep kopya çeken tiplerdendim . Sınava hazırlanmayan dersi derste dinlemeyen biriydim.Ama hep notlarım çok iyiydi.
Ne bileyim hiç ailemden ders baskısı görmedim.
Babam hep şey derdi ;KİMSEDEN GERİ KALMA AMA KİMSEDEN ÜSTÜN DE OLMA derdi.
Annemse hep derdi ki 'KOMŞUNUN OĞLU 95 ALMIŞ , SEN 90 ALDIN SELMA.' Bende hep derdim ki öbür komşunun kızı da ' 70 ALMIŞ ANNE ' o da derdi ki ' ONLAR BENİ BAĞLAMAZ, SEN EN İYİSİ OLACAKSIN.' Açıkçası çok takmazdım:D
Babamı dinlerdim hep babamın bir lafı vardı çok hoşuma giderdi.' SEN ÇABA GÖSTERİP GERÇEKTEN ÇALIŞIP SINAVA GİRİYORSAN , VE EĞER SINAV BUNA RAĞMEN KÖTÜ GEÇİYORSA ÜZÜLME.SEN ELİNDEN GELENİ YAPTIN.BİR KAĞIT ÜZERİNDEKİ RAKAMLARIN ÇOK DA BİR DEĞERİ YOK.YETER Kİ SENİN İÇİNDEN GELSİN GÜZEL KIZIM.'
Ben hep bu söz aklımda olarak büyüdüm .Hep her anımda bu sözü düşündüm.Ve gerçekten de fark ettim ki sınavlar değil önemli olan benim hayatıma kattığım derslerden ibaretmiş okul..Sınav notlarının çok da bir önemi yokmuş...