'O kadar da önemli olmadığımı' anladım. Bu yaralayıcı oldu açıkçası. Yani yaralayıcı derken, kırıcıydı bunu fark etmek. Ben sandım ki... Ben ne sandım ki, ben ne sanabilirim, sanmalıyım? Benim bir şey sanmaya müsait bir durumum mu var ya da vardı ki ben bir şey sandım! Aptallık etme kızım Cansel, işte böyle önemsiz olduğun kabak gibi ortaya çıkar, dedim. Ama ne olurdu sanki ben de biraz olsun önemli olsaydım? Kendimi kıymetli bir şeymiş gibi hissetseydim, hissettirdiğim gibi hissetseydim? Ne olurdu sevgi de, aşk da, bir insan olduğumu hissetmek münasebeti de bana da gülseydi? Niçin her şey ters etki yaratmak zorundaydı, bir kez olsun eşitlik sağlanamaz mıydı şu hayatta? Bir kez olsun sevdiğim insanlarla bunun oyununu oynayabilseydim, ne olurdu!
