Yaşar Kemal'le (kitabıyla) henüz çocukken karşılaşmış olduğumu sanmıyorum. Bu yüzden ilkin, bir çocuk kitabıyla başlamak istedim. Geç kalmışlık hissi mi, tabii, sık sık hissedilir genç yetişkinlikte. Umarım geç kalmamışımdır ve pek çok dile çevrilen Yaşar Kemal ve eserlerine güzel bir başlangıç olur benim için Yeşil Kertenkele.
Türk Edebiyatı çocuklarına biraz fazla yükleniyor. Özellikle son kısımda çocukların söylediği iddia edilen tekerleme benim kalbimi parça pinçik etti. İbrahim'i dinlerken altından muhakkak bir dram çıkacak, diyorsunuz zaten. Hatta belki sonunu bekliyorsunuz da ama çocukluğun masumiyetine yakıştırmak istemediğimiz -fakat acı bir şekilde yaşanan- o eğlenceler, oyunlar, sözler bir şekilde insanı yaralıyor.
Aile kavramı, çocuğun gözünde baba, farklı bir aile sisteminde büyüyen çocuk çevresinden nasıl etkilenir gibi konulara da bir bakış sunulmaktadır.
Çizimleri özellikle övmek gerekir. İnsanı hikayeye çeken profesyonel bir kalem...
