Niçe izindeyiz kral
Nietzsche, Dionysos’a taşkınlığı, sınırsızlığı, coşkuyu, taşkınlık, sınırsızlık ve coşkuya methiye vazmak için değil, bunlar gerçek yaşamın parçaları olduğu için methetmektedir. Hıristiyanlık idealindeki "din uğruna dünya zevklerini feda etmeyi" Nietzsche bu yüzden büyük bir yalanın parçası olarak kabul etmektedir. Hangi gözlem, hangi deneyim bize dinin söz verdiği "öteki dünyayı" göstermiştir, oradan güvenilir bir haber getirmiştir? Tüm yapılan hiçbir kişiliği olmayan bu nesnel dünyanın insanın önüne rasgele çıkardığı korkulardan sığınacak bir korugan yaratmaktır. Nietzsche'ye göre, insan bunu yalan söyleyerek başarmıştır.
Sayfa 252Kitabı okudu
Dünyada en nefret ettiğim binalar.. Huzurevleri(?)
( beş senedir huzur evinde yaşayan yaşlı bir annemizin kaleminden)
Buz gibi odalarla dolu kocaman binalar diktiler ülkeme. İçine ömürlerinin son demlerinde olan anneleri, babaları doldurdular. Adına huzur evi dediler. Oysa huzur hiç uğramadı oraya.
Eskiden yaşlılarımızı kapatmazdık başka yerlere. Onların yüzü suyu hürmetine belalar def oluyor der,
BEGENİLME ARZUSU VE İLGİ AÇLIGI
Çocukluğumuzda bize yeterince verilmeyen duyguları, büyüdüğümüzde bir şekilde elde etme çabası içerisinde bir çok rollere bürünüyoruz.
Elbette her insan beğenilmek, ilgi görmek, kabul görmek ister. Biz insan doğası olarak bunları isteriz. İstemek zorundayız. Belkide insanlığımızı bu duyguların katkısıyla da