Kendimizle ilgili görüşlerimiz yaşayacaklarımızı belirler. Tabii ki bu, bir şeyleri harekete geçirebilmek için gerekli olan güç ve kudrete sahip olabilmek için, bu kudretin bize dışarıdan verilmediğini, içimizden husule geldiğini anlamamız gerektiği anlamına da geliyor. Demek ki dış dünya, her zaman bizim iç alemimizi yansıtır.
Bu dünyada birçok mutsuz insan... hayır, bu dünya mutsuz insanlarla dolu desem abartmış olmam herhalde. Yine de utanç duymadan “topluma" gösterebilecekleri sefaletlere sahiplerdi. "Toplum" ise onların bu gösterisini hemen anlar ve onlara sempati duyardı.
Sayfa 103
Ve bu dünya ve insan tasviri dolaysız temsil aracıyla tuvale geçirilmemeliymiş, işte tam da bunun için tuzaklara ihtiyaç varmış;
Sayfa 99Kitabı okuyor
"İnsan hayatını yönlendiren kanunların hesaba dayanan bir mantığı yoktur. Uzay boşluğunda dönüp duran dünyamız da kanlı dramların gösterildiği sahneden başka bir şey değildir. Bu dünya güneşin etrafında döndüğü sürece ve tâ kıyamete kadar kan dökülmesi mi gerek?"
❝
Bu dünya menfaat dünyası. Menfaatini düşünmeyen insan olur mu ?
❞
Sayfa 80 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
güzel, çok güzel bir kadın vardı perdede, güzel olduğu kadar dertliydi de. sonra geniş ve sakin bir ırmak gördü, sonra bir çiftlik evi, yeşillikler içinde bir amerikan çiftliği. sonra, dertli güzel kız galip’in daha önce hiçbir filmde görmediği orta yaşlı bir adamla konuşmaya başladı. konuştukları kadar ağır ve sakin hareketlerinden ve yüzlerinden hayatlarının dertlerle dolu olduğunu anlıyordu galip. anlamaktan öte, biliyordu. hayat dertlerle doluydu, acılarla, biri bitince öbürü gelen, öbürüne alışırken bir yenisi bastıran ve yüzlerimizi birbirine benzeten derin acılarla. birdenbire de gelseler, bu acıların çoktan beri yolda olduğunu biliyorduk biz, onlara kendimizi hazırlamıştık, ama gene de dert, bir kâbus gibi üzerimize çökünce bir tür yalnızlığa kapılıyorduk; başka insanlarla paylaştığımızı sandığımız zaman mutlu olacağımız umutsuz ve vazgeçilmez bir yalnızlık. galip bir an kendi derdiyle perdedeki kadının derdinin bir olduğunu hissetti; ya da dert yoktu da ortak bir dünya vardı: çok fazla bir şeyler beklenmeyen, ama hiçbir zaman da küsülmeyen, anlamı ve anlamsızlığı sınırlı, insanı alçakgönüllüğe çağıran yerli yerinde bir dünya.
Sayfa 102 - yapı kredi yayınlarıKitabı okuyor
Bu dünya fanidir, fani
Bu dünyada qalan hanı?
Davud oglu Süleymani,
Taxt üstündən salan dünya..
Xeste Qasim
Sayfa 102 - Zeka kitab evi/2016/KlassiklerimKitabı okuyor
Sana dünya yetmez sana gökyüzüne merdiven
Bana ter için bu ten, bana bu can haybeden
Georges Bataille
Cehaletini alçakgönüllülükle itiraf etmesinin ötesinde, uzun süre boyunca bu "dünya..."nın onun için "yalnızca bir mezar" olduğu duygusu da onda elbette hakimdi; "bir mahzen koridorunda kaybolmuş" olma duygusu ve "düşüncesini yavaş yavaş (...) sessizlikle karışmaya" bırakmak dışında elinden bir şey gelmediği inancı içindeydi.
Sayfa 10 - Önsöz (Jean Piel)Kitabı okuyor
Vazgeçmemiz gereken yalnızca tek bir şey var…
Elbette ıstırap çekmekten vazgeçmek isterdin, ama bu olgu, beraberinde mücadelelerden, çatışmalardan ve bölünmelerden oluşan bir dünyadan da vazgeçmeyi getirecektir; bu senin olan dünyadır, bildiğin tek dünya. Ancak kendini bilen kişi, kendi dışında bir şeyin olmadığını, evrende tek başına olduğunu, içinde bulunduğu durumların ve başına gelen her şeyin tek sorumlusunun kendisi olduğunu bilir.
Kardeşler, bu dünya bana göre değil
Her şey fani… Her başlayan bitecek, her gelen gidecek, her doğan ölecek.Dolayısıyla, bu dünya sevilmek için değil sevdirmek için doymak için değil tatmak için var.
Sayfa 596Kitabı okuyor
Tecelli-i ilâhiyede nöbet değişikliği olmuş, «kahır» küffara, şirk-i hafideki gafillere, «lülûf» ise, müminlere teveccüh etmiştir. Bu yüzden küfre tâviz, artık dünya plânında da gadab-ı ilâhiyeyi davet eder.
Sayfa 76Kitabı okudu
Yarın da bu dünya, ülkelerin bağımsızlıkları, bireyin mutluluğu için savaşılan dünya olacaktır. O halde, her yönüyle sonsuzluğu düşünmek gerekir ve en önemli sorun "insanı değiştirmektir". Bu nedenle, Aragon şiiri tarihsel bir iyimserlikle, insana, yarına, mutluluğa inanan bir şiirdir.
Sayfa 20 - Önsöz - Bahadır GülmezKitabı okuyor
Verónica sonunda bu arayışın ardından, esas zoruna gidenin ne olduğunu buldu: parçası olmak istediği dünya bu değildi - ne bu ne de buna yakın bir dünya Verónica'nın parçası olabileceği bir dünyaydı.
