Her hazanda birbiri üzerine dökülen ağaç yaprakları gibi insanlar da birbiri ardına toprağa yatarak yok oluyor.Bu değişmez, umumi bir kanun. Niçin endişe etmeli? Şu dünyada erilen başka ne var? HAYAT YALAN...ÖLÜM HAKİKAT...
Sayfa 150Kitabı okudu
Her hazanda birbiri üzerine dökülen ağaç yaprakları gibi insanlar da birbiri ardına toprağa yatarak yok oluyor. Bu değişmez, umumi bir kanun... Niçin endişe etmeli? Şu dünyada erilen başka ne var? Hayat yalan... Ölüm hakikat...
Sayfa 150Kitabı okudu
Akif'in kaleminden...
Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi.
Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya.
Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya. Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı! Nerde-gösterdiği vahşetle 'bu: bir Avrupalı' Dedirir-Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi, Varsa gelmiş, açılıp
" .. herkesin bu dünyada dilediğince kullanıp bir köşeye attığı zaman, öbür dünyada farklı çalışıyordu. "
Sayfa 19 - Everest YayınlarıKitabı okuyor
"Bir çizgi, ailemin de yaptığı gibi bütün yer değiştirmelerin, göçlerin, umutsuzca çekip gitmelerin, ölüm pahası yola atılmaların içinden geçip bana kadar geliyordu. Ama dümdüz değildi bu çizgi, parçalanmış, dağılmış, sürülmüş, acı yüklü, delik deşik, kopuk kopuk bir çizgiydi.
Bana kadar geliyor, bir şeyi istiyordu yoksa bir sonu mu?
Bu çizgi benden sonra olduğu gibi sürmemeli, bir satır gibi kesip atmalıyım onu. Bunu duyuyordum ama gerçekten de bir dönüşümün başlatıcısı mıydım ben?
Başlama gücüm var mıydı? Dahası sürdürebilme gücüm? Yeniden nasıl biçimleyebileceğime, nereye doğru gideceğine, hatta bir şey başlayacaksa başlayanın ne olduğuna ilişkin bir fikrim var mıydı?
Yoksa çizginin kopukluğunda bir kopukluk, bir başka boşluk olarak orada mı kalacaktım?
Gücü, sürekliliği buradan geliyordu bu çizginin, kopuklukları, boşlukları, varolmayanları, gölge varlıkları birbirine bir zincir, bir pranga, boşluktan oluşmuş taneleri bağlayan bir tespih ipi gibi bağlamasından. Orada ben yine sefalete, yitikliğe, bir taş gibi kalakalmaya, dünyada yolunu şaşırmış biri gibi dönüp durmaya mahkûm mu olacaktım.
.
Sayfa 93 - MetisKitabı okudu
Trenden içeriye sızan rüzgârla pat pat diye sesler çıkaran, oraya buraya savrulan bu perde gibiydim vakti zamanında. Bu yırtık perde gibi bir vakit ben de sallanıp durdum dünyada. Perdem solup kan kırmızı bir bayrağa dönüştü. Bu kara gökyüzünde göndere çekilip nazlı nazlı sallandım. Sararıp soldum zaman içinde. Bir düğün evine asılmasını beklediğim bayrağım, sonunda bir ölü evine asıldı.
Sayfa 126 - Everest Yay.Kitabı okudu
Məzarlıqlar peşmanlıqlarla qaynayır. Yerin altındakı bir, üstündəki də elə eyni cür peşmanlıq daşıyır qəlbində. "Kaş ki deməzdim"lə "gərək onunla danışardım" naləsi tökülür dillərdən.
Daha az ünsiyyətin və ya ünsiyyətsizliyin darıxması gəlir oturur içində.
Qucaqlamaq və öpmək varkən sonda ölməyi seçmək və ya ölməyin gəlib səni seçməsi. "Zamansızdır" deyirsən. "Axı tez idi, o qədər tez idi ki, nə o dünyaya doymuşdu, nə də mən ona.
Ölüm tezdir, ölümdən sonrakı hər şey isə artıq gec. Canlı ikən könüllü, məntiqlə əl çəkdiyin hər şey ölümdən sonra necə də səfehlik görsənir və ölüm anında əslində nə qədər çox həll yolu varmış deyə düşünürsən. Amma gecdir. Bu dünyada iki məzar var ki, birində ölülər yatır, digərində peşmanlıqlar.❤️🩹
Her hazanda birbiri üzerine dökülen ağaç yaprakları gibi insanlar da birbiri ardına toprağa yatarak yok oluyor. Bu değişmez, umumi bir kanun...Niçin endişe etmeli? Şu dünyada erilen başka ne var? Hayat yalan... Ölüm hakikat...
Sayfa 150Kitabı okudu
Doğruyu söyleyelim, biz her şeye vakıfız, gerçeğe ulaştık,bu dünyada ne iyi ne kötü var, var olan sadece yaşam ve ölüm.
Sayfa 179 - Fol Kitap
Çözemediğim bir şeyler var hayatımda
Çözemediğim bir şeyler var hayatımda
Sualtı gibi derinlerde sessizce bekleyen
Dirensem, daha ne kadar direnebilirim artık
Nereye kadar gidebilirim, gitsem?
Aradığım nedir, o kentten bu kente?
Adressiz yaşamak da sıkar insanı gün gelir
Gider heyecanlar, istekler, gülümseyişler
Yüreğimdeki denizin suları birden çekilir.
Özleyip de vardığım her
Ölümün pek çoklarına bir kurtuluş gibi geldiği söylenir, ve ölümü bazen istememiş olan yok gibidir. O, başarısızlığın en yüce simgesidir:
Büyük başarısızlığa uğrayan, kendini daha büyük başarısızlık olasılığıyla teselli eder, ve her şeyin üstünü aynı ölçüde örten o uçsuz bucaksız, karanlık mantoya uzanır. Ama ölüm hiç olmasaydı, insan hiçbir bakımdan gerçek anlamda başarısızlığa uğrayamazdı; hep yeni denemelerle zaaflar, yetersizlikler ve günahlar giderilebilirdi. Sınırsız zaman, insana sınırsız cesaret verirdi. Burada, en azından bu dünyada her şeyin bir sonunun olduğu fikri insana küçüklüğünden başlayarak aşılanıyor. Her yerde sınırlar ve darlıklar var, ve kısa süre sonra da genişletmenin insanın elinde olmadığı, gerçekten çirkin bir son dar geçit. Bu geçide herkes bakıyor; ardında ne olursa olsun, geçit kaçınılmaz sayılıyor. Niyetleri ve hizmetlerine bakılmaksızın, orada herkes eğilmek zorunda. Bir ruh istediğince engin olsun: Boğuluncaya kadar sıkıştırılacak, üstelik de kendisinin belirlemediği bir zamanda. O zamanı kimin belirlediği, etkilenen ruha değil, fakat rastlantı sonucu egemen olan anlayışa kalmış bir şey. Ölüme kölelik, her türlü köleliğin çekirdeğidir, ve bu köleliğe boyun eğilmemiş olsaydı eğer, kimse onu kendisi için isteyemezdi.
Sayfa 117Kitabı okuyor
"Bu dünyada ölüm varsa zulüm var." Var değil mi arkadaşlar? Muutlaakaaaaaa
Herkese merhabalar
Bu akşam sizlerle Ercan Kesal kaleminden Peri Gazozu ile buluşturmak istiyorum. 
Peri Gazozu
İstiyorum ki yazarımıza bir değinelim.
Ercan Kesal
Sosyoloğ, Doktor , Oyuncu , Senarist, Yazar daha ne diyebilirim. Bizler için kıymetli bir değer. Çok yönlü başarılara sahip ve üretken bir kişilik. Ama çok geç tanınmış olmasına
