Bengi Dönüş
“Dostum,” diye fısıldadı, “nasıl farklı yaşanacağını size ben söyleyemem, diyelim ki söyledim, o zaman da başka birinin tasarladığı bir yaşamı yaşıyor olurdunuz. Ama, Josef, sizin için yapabileceğim bir şey var. Size bir hediye verebilirim, düşüncelerimin içinden en değerlisini, en büyük fikrimi hediye edebilirim. Belki bunu siz de
Sayfa 349Kitabı okudu
kaç türlü Atatürk, kaç türlü Atatürkçülük
Şimdi bak! Atatürkçü yazarlarımız veya siyasilerimiz, CHP' olmayan siyasileri veya yazarçizerleri hikâye anlatmakla suçluyorlar. Yani onların doğru konuşmadıklarını, gerçekleri sakladıklarını, bize hikâye anlattıklarını, ikiyüzlü davrandıklarını göstermeye çalışıyorlar. Sonra siyasette örnek olarak Atatürk'ü ileri sürüyorlar. Yani demek istiyorlar
Sayfa 107Kitabı okudu
Şair Dorothy Parker ve yazar Lillian Hellman dostluğunun son evresi
Tabii birbirimizi görüyorduk ama ilk görüşmelerimizden sonra geçmişe geri dönemeyeceğimi fark ettim. Ben yaşlandıkça aramızdaki kuşak farkı azalır gibi görünüyordu ama artık çok içen insanlardan rahatsız oluyordum ve Dottie içince sıkıcı oluyor, aynı şeyleri tekrarlayıp duruyordu, bu da beni üzüyordu. Gene para kazanmaya başlamıştım ama
BU NE BİÇİM BELÂ
[Nâzım Hikmet Ran'ın Kendi Ağzından İbrahim Balaban'a Anlattığı Tutuklanma Öyküsü]
*
- Yıl 1937, aylardan Ağustos, İpek Sineması'nın holünde, bana hayran olduğunu söyleyen bir genç yanıma sokuldu: ''Sizin fikirlerinizi beğeniyorum, daha etraflı görüşmek istiyorum. Sizden yararlanmak için, tekrar görüşebilir miyim.?'' deyince, ben onun kesinkes
Sayfa 131Kitabı okudu
Zavallı kadın gece boyunca çocuğun başı ucunda ağlamış, ertesi gün de götürüp bırakmış. Çocuksa yarı diri, yarı ölü bir haldeymiş.
Maksim İvanoviç onu bir bey çocuğu gibi giydirmiş, bir öğretmen tutmuş, o günden sonra kitapların önüne oturtmuştu. En sonunda öyle bir hale gelmiş ki onu gözünün önünden uzaklaştırmıyor, hep yanında tutuyormuş. Çocuk
– Anna Andreyevna, madrabazın biri! O, seni de beni de bütün dünyayı da aldatır! Öteki bayanla sorunu daha iyi halledeceğini bildiğim için seni bekledim.
– O bayan da kim?
– Mme Andrakova. Ben her şeyi biliyorum. Onun sendeki mektuptan korktuğunu kendin söyledin…
Utanarak:
– Hangi mektup? Yalan söylüyorsun… Onu gördün mü, diye homurdandım.
–