"Babacığım, bir daha hayvan kesmeyelim!"
5 yaşındaydılar ikiz kızlarım. Halil Dedelerinin evinin bahçesinde, keçinin kurban edilişini seyrederken ağlamaya başlamışlardı. “Baba, bir daha hayvan kesmeyelim, yazık oluyor onlara” diyordu her ikisi de.
Hiçbir şey söyleyememiştim. Bir yanıtım yoktu o an. Neyin doğru neyin yanlış olduğunu kestirememiştim. Kurban kesmek yanlış değildi. Belki
Bu fikri tuttum.:)
ABD'de, Cleveland'da polyesterden yapılmış "küçük insanlar"ın yaklaşık bin franga satıldığını duymuş muydun? Bir mağaza düşün; içine hastane dekoru kurulmuş. Satıcılar da hekim ve hemşire kılığına girmişler. Yetişkin insanlar buraya geliyor, bir bebek satın alıyorlar ve bu sırada evlat edinme işlemlerinin tüm gereklerini yerine getiriyorlar; aldıkları bebek gerçek bir çocukmuş gibi onun sorumluluğunu üstlendiklerine ilişkin belgeler imzalıyorlar. İstedikleri yaşta bir bebek seçebiliyorlar: Erken doğmuş bebeklerden tut, anaokuluna gidenlere kadar. Mağazada bulunan "sağlık personeli" onlara çocuk bakımıyla ilgili bilgiler veriyor ve her yıl oyuncak bebeğe doğum günü kutlama kartı göndermek üzere o günün tarihini özenle kaydediyor. 1981 'de Baby Land General Hospital'ın cirosu beş milyar doları aştı. Cleveland'lı ana babaların gerçek bebekle evcilik oynamaktansa oyuncak bebekle evcilik oynamayı yeğlediklerine dikkatini çekmek isterim. Ne yazık ki yetişkinlerin çoğu bu sağduyuyu gösteremiyor.
Sayfa 114 - Ayrıntı Yayınları
Mayıs 2018 Etkinliği : Hikaye 26
Yazar: https://1000kitap.com/HakanS
Hikaye Adı : Küçük Bir Felaket
Link: #29482824
En baştan özür dilerim değerli okur, biraz geveze bir insanım. Hayatta kendimden başka değer verdiğim hiçbir şey yoktur ayrıca. Narsist mi oluyorum bu durumda? Sanırım evet. Ben böyle mutluyum. Çevremdeki çoğu insan, bendeki bu doğal
Casusları Sevk ve îdare, Mülkün Selameti ve Raiyyetin İşlerine Dair
Deylemîlerden Adudu’d-devle’den akh daha pek, kavrayışı tez, feraseti daha yeğin birisi yok idi. Bayındırlık ve imar işlerinden haz duyan âlicenap ve meselelere her yönüyle vâkıfİdi. Günlerden bir gün bir casus ona şöyle bir haber ulaştırdı: “Emir buyurduğunuz meselenin halli için yolladığmız şu bendeniz, şehir kapısından iki yüz adım kadar yol
Haziran 2018 Hikaye Etkinliği
Orhan Pamuk “Kar”ı anlattı. - NTV- Ruşen Çakır Röportajı
- İlk romanınızın çıkışı 1982. 20 yıl sonra 7. romanınız çıkıyor. Nasıl bir duygu?
Pamuk - Hoşuma gidiyor, kitapların okunması da, sevilmesi de hoşuma gidiyor. Bunları bitirmiş olmaktan da son derece memnunun. Her roman bittikten sonra hissettiğim gibi bir memnuniyet var şu anda. Bir boşluk duygusu oluyor. Özellikle romanı bitirirken, çok
Bir gece eve geç geldim. Eşim, akşam yemeği için masayı hazırlarken elini tuttum ve “Boşanmak istiyorum” dedim. Sözlerimden alınmışa benzemiyordu. Sakince nedenini sordu. Cevap vermek istemedim. Bu, onu kızdırdı. Çatal ve kaşıkları fırlatarak bana “Sen adam değilsin!” dedi. O gece hiç konuşmadık. Uyuyordu. Evliliğimizin bitmesinin ardındaki nedeni
