Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
Elveda Değil Veda
sen bana geldikten sonra neler değişti hayatımda biliyor musun;
vişne reçeli kahvaltıda vazgeçilmezim oldu, bitkilerden en çok kaktüsü severdim ama fesleğeni daha çok sevmeye başladım, en sevdiğim burç koç burcu oldu, beyaz ayakkabıyı zaten çok sevdiğimi biliyorsun, uyurken asla çorap giyemem demiştim ama uyurken çorap giymeye bile razı geldim ben
"ZAMAN"A BIRAKILANLAR
Geçmiş ve gelecek anın dengesidir. Ne salt gelecek ne de salt geçmiş anı ayakta tutabilir. Zaman ancak geçmişine ve geleceğine tutunan bir "an"dan hayatımıza akar. Geçmişin pişmanlıklarını, geleceğin kaygılarını hayatımızdan söker götürür.
***
Ne düne öldüm,gömüldüm ne de yarına doğdum,yaşıyorum. Zamanın içinde yürüyorum. Kah gece karanlığı kah gündüz aydınlığı…
***
Geçmiş ile hayattan bir bağ var aramızda. Yaşadıklarımızı biriktiriyoruz içinde, yaşadıkça içine birikiyoruz. "An"da yaşayan, geçmişe dolan, geleceğe akan zamanda insan. Evvelin öncesinden ahirin sonrasına uzanan…
***
"Zamana kurulmuş bir köprüydüm, yürüyordum geçmişimden..."
***
Dünden almayan yarına vermeyen bir insan olduk.Öncesisiz,sonrasısız düşünmediğimiz için düştüğümüz boşluktayız.
***
Zamanın bir elinde geçmişiz diğer elinde gelecek. Karıyor karıştırıyor bizi. Adımlıyoruz geçmişten geleceğe. Düşersek hiçlik kuyusuna, yürürsek varlık okyonusuna…
***
Evvel'de olan zamanı Ahir'de olan zamanı biz saatlerle takvimlerle dizginlemişiz. Zaman,bizim yönetimimize verilmiş bir nimet. O yüzden ne zaman biz bu yönetimi iyi yapamadıysak kendimizi de iyi yönetememişizdir. İçimizde donup kalan zamanları bu kötü yönetimimizden kalan yaşadıklarımız,hissettiklerimiz dolduruyor sanki . Zaman,insan,mekan ve Allah arasında sıkı bir bağ var. Bu bağı iyi anlamak ve düşünmek lazım.
12.12.2022
Anne Ve Babların Yuvası Kalplerdir, İncitmeyelim...
___Huzur Evinden Mektup ___
(İbretlik)
*(5 senedir huzur evinde yaşayan bir annemizin kaleminden duygusal ve ibretlik bir mektup)*
Buz gibi odalarla dolu kocaman binalar diktiler ülkeme. İçine ömürlerinin son demlerinde olan anneleri, babaları doldurdular. Adına huzur evi dediler. Oysa huzur hiç uğramadı oraya. Eskiden
YAŞANMIŞ HİKAYELERDEN - HUZUR EVİNDEN MEKTUP
" 5 senedir huzur evinde yaşayan bir annemizin kaleminden duygusal bir ibretlik mektup,hikaye..
Buz gibi odalarla dolu kocaman binalar diktiler ülkeme. İçine ömürlerinin son demlerinde olan anneleri, babaları doldurdular. Adına huzur evi dediler. Oysa huzur hiç uğramadı oraya. Eskiden yaşlılarımızı kapatmazdık başka yerlere. Onların yüzü suyu
Hikmet
Ah bu mevsim; ah, bu yaz güzelliklerinin güz olgunluğuyla yanak yanağa verip ebedî bir tabiat felsefesini ağır ağır demlediği eşsiz zamanlar. Sararıp buruşmuş yapraklarla yeşil sürgünlerin aynı gövdede birbirleriyle dalga geçtikleri sayılı günler...
-N’aaber ihtiyar, bakıyorum gidicisin; her tarafın buruşmuş. Biraz cilt besleyici krem kullansan
Dünyada en nefret ettiğim binalar.. Huzurevleri(?)
( beş senedir huzur evinde yaşayan yaşlı bir annemizin kaleminden)
Buz gibi odalarla dolu kocaman binalar diktiler ülkeme. İçine ömürlerinin son demlerinde olan anneleri, babaları doldurdular. Adına huzur evi dediler. Oysa huzur hiç uğramadı oraya.
Eskiden yaşlılarımızı kapatmazdık başka yerlere. Onların yüzü suyu hürmetine belalar def oluyor der,
SOKRATES’İN SAVUNMASI
•••
Atinalılar! Beni suçlayanların üzerinizdeki tesirini bilemiyorum; fakat sözleri o kadar kandırıcı idi ki ben kendi hesabıma onları dinlerken az daha kim olduğumu unutuyordum. Böyle olmakla beraber, inanın ki doğru tek söz bile söylememişlerdir. Ancak, uydurdukları birçok yalanlar arasında, beni usta bir hatip diye göstererek sözlerimin
Sınav, Sınav Dedikleri...
"Gösterişin, torpilin, kibrin ve sayamadığım binlerce putun kol gezdiği bu çağda;
bir bakışın, bir duruşun, bir hayatın sadeliğine inanıyorum." diyordu Dostoyevski, Yeraltından Notlar'da...
Geçen hafta okullar açıldı, evvelâ 2019-2020 Eğitim - Öğretim Yılı'nın çocuklarımıza, öğretmenlerimize, velilerimize ve eğitim kurumlarında
Daha şimdiden değiştik be daha şimdiden. Baksana şu halimize. İyi bak. Biz böyle miydik ha. Bizim sevgimiz kavgalarımıza ne zaman yenilmişti? Bizim kavgalarımız ne zaman 1 saatten uzun zamana kalıyordu? Biz ne zaman günlerce konuşmamazlık yapıyorduk? Ne zaman oldu bunlar. Ne zaman sırtımızı dönüp öylece yattık? Ha hadi söyle var mı bi cevabın
Defalarca ölüp yeniden dirilmek.
Hava sıcaklığı öğlen 30 dereceyi buldu, klima desen o da lanet olası elektrik olmadan çalışmıyor, ölüm sessizliği adeta ortamın her yerinde, damlıyor ter damlaları tenimizden, ama çıt yok. Saatler biraz akşamı gösterdiğinde güneşin kanaması tükenmek üzere kızıllığını vuruyor karşımızda duran evlerin tepelerine.
İlk paragraftan sonra inanın ki
HUZUR EVİ..!
Beş senedir huzurevinde yaşayan bir annemizin kaleminden duygusal bir hikaye...
Tüm evlatlara ithaf olunur..!!!
Buz gibi odalarla dolu kocaman binalar diktiler ülkeme. İçine ömürlerinin son demlerinde olan anneleri, babaları doldurdular. Adına huzur evi dediler. Oysa huzur hiç uğramadı oraya. Eskiden yaşlılarımızı kapatmazdık başka
ANNE BABALARINIZI HUZUR EVLERİNE BIRAKMAYIN!
AŞAĞIDAKİ YAZIDA HUZUR EVİNE BIRAKILAN BİR ANNENİN İÇİNDEN DÖKÜLENLERİ OKUYACAKSINIZ...
Takvime baktım da 5 sene olmuş buraya geleli. Nasıl geçti o 5 sene bir de bana sor. Çok bakmıyorum takvimlere. İçim sıkılıyor, zaman geçmiyor. Eskiden su gibi akıp geçiyor zaman derdim. Şimdi öyle düşünmüyorum.