“İnsanı genel olarak sınıflara ayırmak mümkün değildir, ama kişilerin sahip
olduğu vizyon açısından sanırım iki büyük sınıfa ayırabiliriz. Kusursuz bir vizyon ve sınırlı bir vizyon. Ben hangisiyim diyecek olursan, sınırlı bir vizyon çerçevesinde yaşayanlardanım. Bu sınırlılığın meşruiyeti o kadar önemli bir sorun değil. Bir yerlerde çizgi olması gerektiği için o sınır çizgileri vardır. Elbette herkes böyle düşünmez.”
“Öyle düşünen insanların kendileri de çizgileri biraz daha ileriye taşımak
için çaba göstermezler mi sence?”
“Olabilir. Fakat ben öyle değilim. Herkesin müziği stereo dinlemesi için hiçbir neden yok. Sol taraftan keman, sağ taraftan kontrabas duyulsa bile, müziğin özelliğini derinleştiren bir şey değildir. İmgeleri pekiştirmek için yöntemlerin karmaşıklaştırılmasından başka bir şey değildir.”
“Biraz fazla katı düşünüyorsun belki de.”
“O da aynı şekilde konuşurdu.”
“Karın mı?”
“Evet” dedim. “Tema net olduğunda esneklik kaybolur."
Sayfa 485 - Doğan KitapKitabı okudu
