Ben deliyim…
Yorgun ve yalnızım kaldırımlara misafirim…
Gecenin gözleri üzerimde.
Denizin ortasında küçük bir
adayım, yüzme bilmem…
Emrederim adım gibi,
Emir benim!
Neden iyi insanlar erken gider?????
Yıllardır hiçbir ölüm bu kadar canımı acıtamamıştı... Günlerdir, yaşadığım cehenneme rağmen akmayan gözyaşım senin için sel oldu be hocam...
Mekanın cennet olsun Özlem Kumrular...
Aşkın en güzel halini cennette yaşaman dileğiyle...
Ben seni tez savunmama çağıracaktım ya...
Benden Şeyler #3
Bir şeyler konuşmak istiyorum. Mesela... gökyüzü neden mavi, Başka renk nasıl olurdu?
Kaktüsler neden dikenli?
-Amiyâne tabirle -çakma sarışınların neden hep saç dipleri akmış oluyor? İnsan neden annesinin saçlarına hep dokunmak istiyor?
Sevgiler neden hep üstünkörü, zarar verircesine yaşanıyor? Naif bir şekilde sevemez mi insan, sevilemez mi? Neden insanlar değer gördüğünde daha da uzaklaşır? Kötü davranınca yamacında mı dolanır?
Baklavayı seven neden bu kadar çok insan var? Kahverenginin güzel bir göz rengi olduğunu kim söyleyecek sahiplerine? Kitap okumanın birçok şeyden daha çok işe yaradığını nasıl kanıtlayacak, kitaplarda nefes alıp verenler?
En çok neyi özlüyor insanoğlu? Eskiyi mi, sevdiğini mi, küçükken gizli sırlarını anlattığı peluş oyuncağını mı, merhum babaannesini mi? Ve geceleri neden hep çok düşündürücü oluyor ve neden hep yalnız, bir o kadar da huzurlu hissettiriyor?
Kaç soru var aklımda. Hep böyle aptalca bir o kadar da güzel olan binlerce soru ama üşeniyorum hepsine cevap aramaya.
Bazen kendiliğinden buluyorum cevaplarını ama doğru değil diye inkar ediyorum bu cevapları. Kabul etsem mutlu olacağım biliyorum ama bundan sanırım istememen.
Mutlu olmak...insanı sarhoş eden bir duygu ve ben hep ayık olmak istiyorum. Hep mutsuz olma pahasına, ayık kalmak.
insanın aklında bir tane olsun güzel bir anısı varsa bu onu kurtarmaya yetecektir
insanlar dertlerini saymaya bayılırlar çok azımız mutluluklarını hesap eder
Nisa suresi
وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذ۪ينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّـَٔاتِۚ حَتّٰٓى اِذَا حَضَرَ اَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ اِنّ۪ي تُبْتُ الْـٰٔنَ وَلَا الَّذ۪ينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌۜ اُو۬لٰٓئِكَ اَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَاباً اَل۪يماً
Yoksa kabahatleri yapıp yapıp da tâ her birine ölüm gelince işte ben şimdi tevbe ettim diyen kimselere tevbe yok, kâfir
Beni bu güzel havalar mahvetti
Böyle havada istifa ettim
Evkaftaki memuriyetimden
Tütüne böyle havada alıştım
Böyle havada âşık oldum.
Orhan Veli'nin evkaftaki memuriyetinden bahsettiği şiir, tam olarak Küçük Tiyatronun bulunduğu binadan bahseder. Orhan Veli, şimdiki adıyla Vakıflar Genel Müdürlüğü'nde çalışırken bu kurumun memurlarına ucuz konut imkanı sunmak amacıyla yaptırdığı II. Evkaf Apartmanında bir süre yaşamış. Ayrı binada bir edebiyat üstadımız daha bulunmuş Ahmet Hamdi Tanpınar.
