{İnsanlar, imtihandan geçirilmeden sadece iman ettik demeleriyle bırakılıverileceklerini mi sandılar?
•Ankebût,2}
"Eline bir kitap aldın, kapağını açtın ve okumaya başladın.
Gözlerini açıp, ilk nefesini aldığında artık senin olan hayatın seçimlerinle şekillendi.Aklın erdi ve tercihini yaptın.Allah'a inandın.
Ondan gelen her şeye, hayra
Kâmile
@GulveKul
·20 Aralık 2023 23:20
Ashabı Kiram,Rasûlullah Aleyhisselam'ın gidişine nasıl dayanmıştı ki...?
Yeryüzününde bi güzel nazar bâki kalacak olsa bu O'nun(ﷺ) bakışı olurdu..
Bı güzel tebessüm kalacak olsa yine O'nun (ﷺ) gül yüzü olurdu..
Birinin gidişiyle bu dünya duracaksa O'nun (ﷺ)gidişi olmalıydı...fakat olmadı.
Rasûlullah Aleyhisselam'ın gökteki yıldızları bu acıya dayandı...
Bı sıkıntıları olduğunda yanına varıp diz çöktükleri...bütün darliklarina rağmen ellerine bir nimet geçince ikram etmek için yanına koştukları...mescide gittiklerinde kainatın en güzel namazını kılmak için arkasında saf durdukları.."kim bugün bir yetimin başını okşadı" diye rahmet telkinleriyle üzerlerine titreyen.. hayatlarında ki karanlığı nuruyla aydınlatan...bakmaya bile kıyamadikları "sonsuzluk ikliminin batmayan güneşi" artık yoktu yanlarında... Doğan hangi güneş içlerini isıtabilirdi ki...
Ama unuttuğum bı şey var O'na en yakın olanlar O'nun ahlakıyla en çok ahlaklananlardı...bunun ilahi bı emir olduğunun bilincinde, emanet edileni tebliğ etmek için dünyanın dört yanına dağıldılar..yeri geldi Ümmü Eymen'e(r.anha) gidip ağladılar ama yılgınlık göstermediler.
Ebu Ubeyde bin Cerrah(r.a.)'ın uhutta kırılan dişine bakıp ağladılar ama cihattan geri durmadılar.
İçlerinde ki iman gücüyle"Ey insanlar, kim Muhammed (s.a.v.)'e tapıyorsa bilsin ki, Muhammed (s.a.v.) ölmüştür. Kim de Allâh'a ibâdet ediyorsa, bilsin ki, Allâhü Teâlâ diridir, ebedîdir”demişlerdi.
Gönlümüz sevdiklerimizin hasretiyle dağlanıyorken,onları hatırlamak en büyük tesellilerden...
Radıyallâhu anhüm ecmain...
Şehrin ışıkları altında yürümeye devam ederken, hayatın mazi tarafında kalan yıllarımı düşündüm. Tozlu raflarda yalnızlığa terk edilmiş kitapların arasına konulan eskimiş takvim yaprakları gibi uzakta duruyor geçen güzel günler. Onları bulmak ve bir daha o günlere gitmek imkansız. Biliyorum, güzel günlerin kıymeti gidince anlaşılır.
Gidip de dönmeyen güzel günlere dargınım. Dünya rahat yeri değil bilirim. Dile söylemek kolay, kalbe anlatmak zor. Hayat imtihanı ağır olur bazen. Yaslanacak bir omuz ararız yakınımızda bizi anlayan.
Hayat, geriye asla dönülemeyecek bir sûrette biz zaman ve mekânla kayıtlı olan fâniler için geleceğe doğru akıtılıyor tüm zaman ve mekânların Sahibi tarafından. Allah (cc), O' dur kudreti her şeye yeten.
Geçen yıllar, sıkıntıyla geçmiş olsa bile yine de özlem duyuluyor o yıllara. Hayat gidiyor diye mi bu özlem? İnsan hayatta olmayı seviyor. Bu hayatın sona doğru gitmesini ve bir gün son bulmasını istemiyor. Sonlu bir hayata kalp razı değil çünkü. Dinle kalbini, duyacaksın. Biraz yalnız kaldığında anlayacaksın. Bazen yalnızlık iyi gelir.
“Kalb, ebedü’l-âbâda müteveccih açılmış bir penceredir. Bu fâni dünyaya razı değildir." diyerek bu hakikate ışık tutar Bediüzzaman. Ey dost! Bu yazıyı okurken sen de sonsuzluğu düşün ve hakikat penceresinden bakarak kalp ve ruhunun sesini dinlemeye çalış veya benim gibi yalnız bir gece yürüyüşüne çık, kendini dinle, kalbini dinle, vicdanını dinle.
'Bir Gece Yürüyüşünde' başlıklı yazımızdan
Yoldan Geçerken/ Mehmet Kazar
5 Ocak 2021
Her insanın imtihanı bambaşkadır temalı...
Ailemin ne yaparsam yapayım yanımda oluşuna binlerce kez hamdolsun.Bazen küsüyoruz,bazen kötü durumlara düşüyoruz,bu hayatın bir parçası ama yine de totale baktığımda dünya standartlarına göre çok şanslıyım.Rabbim tüm yuva kurmak isteyenlere mutlu,hayırlı bir yuva nasip etsin.İyi bir yuva çoğu şeyden daha güzeldir.
Insan kendi kendinin imtihanı bu dünyada...
"İnsanlar iflah olmaz derecede yerlerinde duramayan yaratıklardır
"tatmin edilmiş her arzu yeni bir arzunun doğumuna neden olur"
Şimdi artık bir emekliyim.
Hayatın başka bir safhasını yaşıyorum. Bu safhada insan, nihayet kendisiyle baş başa kalır. Tanrının, onun için hazırladığı en çetin imtihanı yaşar. En son ve en azgın hasmı ile karşılaşır. Bu hasım, yıllar boyunca geriye itilen, yıllar boyunca pusuda bekleyen kendi içimiz, kendi iç varlığımızdır.
Bu çetin bir
PDFKitabı okudu
Babam var gücü ile şikâyet kapısını kapalı tutuyor, öyle ki; dili gibi içindeki bütün sesleri de susturmuş. Nasıl bir imtihan bu Yarabbi? Takdirin nedir? İnsan âciz, insan karnı açken insanlıktan çıkıyor. İNSANLIĞIMI KULLUĞUMA KATIK ET YARABBİ! Ne zaman hayatın içinde bir telaş olsa duayla sakinleşir ya her şey babamın en çetin imtihanı karanlık geceye rağmen bir müjdeli rüya ile selamete kapı oluyor.
Şimdi artık bir emekliyim. Hayatın başka bir safhasını yaşıyorum. Bu safhada insan, nihayet kendisiyle baş başa kalır. Tanrının, onun için hazırladıgı en çetin imtihanı yaşar. En son ve en azgın hasını ile karşılaşır. Bu hasım, yıllar boyunca geri itilen, yıllar boyunca pusuda bekleyen kendi içimiz, kendi iş varlıgımızdır.
Bu çetin bir savaştır.
❛❛ DEPRESYONDAYIM, NE YAPMALIYIM?
● Herkes hayatında zaman zaman derecesi farklı da olsa depresyona girebilir.
Sizin içinde bulunduğunuz durum belki biraz daha ağırdır, ama depresyon sadece size özgü bir durum değil. Onun için kendinizi suçlamayın, farklı görmeyin ve kendinize aşırı yüklenmeyin. Milyonlarca insan nasıl sorunlarıyla baş ediyor, çözüm yolları buluyor, sabır
"Güz mevsimi gibi ömrünün yaprakları dökülmeye başladığında ve kış mevsimi gibi beyazlara bürüneceğin vakit yaklaştığında, şarampole yuvarlanır gibi zamanın hızlıca akıp gittiğini,önemsemeden yediğin bir ekmek kırıntısının dahi aslında çok değerli olabileceğini, en büyük zenginliğin sağlık, en iyi yatırımın dostlar olduğunu anlarsın.
Her çiçeğin ve dahi böceğin kışla imtihanı olduğu gibi her insanın da ömrünün güz mevsimine uğradığını,imtihansız hiçbir insanın olmadığını, her hayatın kendine has ve biricik hikayesinin olduğunu bu sebeple de sana gösterilen her tavrın,her hareketin her zaman senle bir ilgisinin olmadığını bilirsin. Bunu idrak ettiğinde dünyanın senin etrafında dönmediğini, başkalarının imtihanlarını üstlenmemen gerektiğini dolayısıyla da “bana bunu neden yaptı ? Ya hu neden ben ? “ gibi soruları sormamayı öğrenmiş olursun.
Rüzgar ağacı titretip yapraklarını döktüğünde, ağaç rüzgara zarar mı vermişti ki rüzgar ona böyle bir darbe vurdu ? Rüzgar rüzgarlığını yaptı, ağaç ise ağaçlığını. Yaradanın planında ağacın rüzgara da ihtiyacı var. Sana imtihan olan kişi veya olaylara ihtiyacın var.
Anlamak her zaman mutluluk getirmediğinde ama mükemmel bir iç rahatlığı ve sükunet kazanmanı sağladığında büyüdüğünü hissedersin. İşte o raddede köklerin sağlamlaşır. Rüzgarlardan korkmazsın veya onu değiştirmeye çalışmak için yıpranmazsın.
“Herkes fıtrat ve mizacına göre amel eder. Fakat kimin daha doğru bir yolda olduğunu en iyi Rabbiniz bilir.” {İsrâ Sûresi/84}"