Okuduğum ilk Jack London kitabı ve nasıl, nereden başlayarak yazmam gerektiğini bilemiyorum.
Genellikle fazla klasik kitap seçip okumaya karar veren biri değilim ve böyle bir kitabı yorumlamak haddime değil diye hissediyorum ama yine de biraz duygularımdan bahsetmek isterim.
Martin, okuduğum en realist ve bir o kadar duygusal karakter. London'unda yarı otobiyografik olarak yazmış olması da cabası. Kitapta buram buram sınıfsal ayrımdan ve üst mertebe insanlarının "entelektüel düşünme" eylemleri çatısı altında para kokusunu almalarından bahsediliyor.
Martin'in ise bir kadın uğruna yapabildiklerinden ziyade yapamadıklarının üstüne ısrarla, azimle gidiyor olması aşk adam olduğunun besbelli yansıtılmasıdır. Karakterimiz, en alt tabakadan birisidir ve aşık olduğu kadına kendini beğendirme çabası içerisinde, kendisini ne kadar da öğrenerek, çabalayarak yücelttiği - ki kitapta tüm toplumdan da yüceltildiğini belirtir - yıllarını vererek istediklerini elde ettikten sonra tepetaklak olan hayatıyla su gibi aktı gitti. Martin'e kızdığım çok zaman oldu ama bir o kadar da haklıydı.
İnsanların, bağımsız bireylere olan saygı ve sevginin o bireyin oluşumundan mı yoksa dalgalanan hayatlarında bir noktada yüceldiklerinden mi geldiğini gösteren bir evren gösterilmiş. Zannediyorum ki günümüz de dahil bu hep böyle olmuştur.
Son olarak Martin, seni sen olduğun için sevmeseler de okurlar olarak biz seni çok sevdik.
