Bazı kitaplar vardır, size yazarlık üzerine tavsiyelerde bulunan ve bu tavsiyelere uymanızı bekleyen kitaplar. Kimi kitaplar bunda şunu yap der kimiyse olayları anlatarak ilerler, bir kısmı kendi eserlerine göndermeler yaparak ilerler.
Bana kalırsa 
Mario Vargas Llosa bu kitapta tam bir yol gösterici arkadaş olmuş ve bizlere hem romanları anlamamızı sağlayacak hem de bir okuyucu ve amatör yazar olmaya çalışan bireyler olarak anatomisini çıkarıyor yazarlığın.
Kitap tam bir yazar olma hayali kuran herkesin defalarca okuyup notlar alması gereken bir kitap. Birsürü yazar ve eser ismi geçiyor. Özellikle yazmayacağım gidin kitabı okuyun ama burada Llosa gerçekten kendi kitaplarına dair sadece bir ya da iki cümle söyleyip asıl diğer kitapları, hayran olduğu yazarları değerlendirmiş. Öncelikle böyle yapması beni şaşırttı ki birçok yazar bunu yapmaz bile.
Kendini geri planda tutarak sevdiği yazarları olduğu kadar kötü bulduğu yazarları da bolca anarak bize bir anlatının nasıl olması gerektiğini ve bunu nasıl yapmamız gerektiğini anlatarak romanı farklı gözlerle görmemizi sağlıyor.
Yazmak gibi bir niyeti olan her insanın okuması gereken bir eser bu. Llosa resmen arkadaşınız oluyor bu kitapta.
Onun da dediği gibi bolca okumak gerekiyor ve öğüt almayı bırakıp yazmak da gerekiyor. Okumadan yazılamaz bunu unutmayın.
Söylemeyi unutmuşum affola.
Özellikle yazarlık üzerine yapılan tenya benzetmesi ve konu bulma sürecinin catoblepas ile anlatılması inanılmaz güzel olmuş. Burada ayrıca llosa'nın nasıl bir yazar olduğunu ve beyninde nasıl bir bağlantı olduğunu görüyoruz kitapları içinde.
İnsan Bazen Mecbur Kalır...
SELAM BEN LOKMAN BUGÜN SİZLERE FARELER VE İNSANLAR KİTABIN ÇOK İNCE DETAYINA KADAR İNCELEME YAPACAZ
İYİ OKUMALAR:
2 ANA KARAKTERLERMİZ OLAN: GREOGE MİLTON VE LENNİE SMALL DIR GREOGE KÜÇÜK YAPILI AMA
Vellezî evhaynâ ileyke minel kitâbi: “Biz sana vahyettiğimiz kitapta…”
Huvel hakku: “O kitabı sana hak ile vahyediyoruz.”
Musaddikan limâ beyne yedeyhî: “Kendinden önceki kitapları tasdik edici olarak (sana kitabı vahyediyoruz).”
İnnallâhe bi ibâdihî le habîrun basîr:7 “Allah, kullarını görüyor ve kullarından haberdardır.” Habir ismi bu sefer (habîrun basîr) “Allah görerek haberdardır” şeklinde geldi. Nitekim kul bir şeyi duyar ondan haberdar olur; ama Allah o şeyi görerek ondan haberdardır.
Ve huvel kâhiru fevka ibâdihî: “Allah, kulları üzerinde kahirdir.” Hüküm sahibidir ve kullar onun kontrolündedir.
Ve huvel hakîmul habîr:8 “O, hakîm ve habirdir.” O, hikmet sahibidir ve her şeyden (kullarından) haberdardır.
İnne rabbeke yebsutur rızka li men yeşâu ve yakdir: “Allah dilediği kimse için rızkı açar (genişletir), dilediği kimseye de rızkı daraltır.”
İnnehu kâne bi ibâdihî habîran basîrâ:9 “Muhakkak ki o; kullarına karşı, (kulları üzerinde) habir ve basirdir.” Onlardan haberdardır ve onları görür.
Yani Allah rızkı daraltıyorsa bir bildiği vardır, bir hikmeti vardır. Rızkı daraltıyorsa ya da genişletiyorsa bunun da bir sebebi vardır. Öyle gelişigüzel değildir. Ya da kulların isteğine, durumuna göre değildir. Dünya bir imtihan yeridir. Allah rızkı daralttıysa imtihana tabi tutmuştur, rızkı genişlettiyse de imtihana tabi tutmuştur. Onun için Allah’ın her anda her şeyden haberdar olduğunu, her şeyi gördüğünü unutmayın diye Allah ayetini böyle vahyediyor.
Ölümsüzlük
ONUN HİKÂYESİ DE, HEPİMİZİNKİ GİBİ BİZ DOĞMADAN çok önce başladı. Hanedanlar boyunca imparatorluk ailelerine en sadık hizmetkârlar kasabamızdan çıktı. Onlara haremağası denir, gerçi
