VERİLERLE (İNSANLARLA) OYNAMAK
#136938897
Eylül Ayı Öykü Etkinliği
“İlk defa bir temizlik görevlisi için yapılan iş görüşmesinde hem şirket patronun hem insan kaynakları müdürünün hem şirket müdürünün yer aldığını görüyorum. Camın arkasında başkaları da var mı? Sanayi ve Teknoloji Bakanımız da burada mı?” dedi Fikret gülerek.
“Fikret Bey, biz de
" Tanrım, nedir bu hayat dediğin: kokuları anımsamak, kapıların tokmaklarına uzanmak. İnsan yüzleri önünden geçip gitmek ve geceleyin yağan yağmuru saçlarında duyumsamak. Bu kadarı bile az şey midir!”
"Hayır, hayat yağmurda dolaşmaktan, kapı tokmaklarına uzanmaktan daha fazla bir şeydir. İnsan yüzleri önünden geçip gitmekten ve kokuları anımsamaktan da daha fazla. Korkmaktır hayat. Ve sevinmektir. Tren altında
ezilmekten korkmasıdır insanın. Tren altında kalmadığı, bir yere çakılmayıp yürüyebildiği için sevinmesi.”
Sayfa 66Kitabı okudu
SON DANS -1
O eve hiç gitmek istemiyordum. Yine de ayaklarım sürüklüyordu beni. Yol boyunca öylesine değişik duygularla yürüdüm ki. Sanki bir şey olsun, bir şey olsun da beni yolumdan alıkoysun istedim.
Zaten bir süredir kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Yorgunum. Hiçbir yere sığamıyorum. Bir boşluktayım sanki. Boğulduğumu, nefes alamadığımı
SENDE GİT
Tam alıştım dediğin anda gelir ya yalnızlık.
Yavaş yavaş anlamadan
Her şey güzel giderken öylece, bir anda
Anlamadan bilmeden
Tam da öyle geldi yalnızlık
Senin gidişin ile anlamadım belki de istemedim anla
Kim bilir, tam alıştım sana dediğim anda
Çaldı kapımı yalnızlık
Senden gelen her şeye razı olan ben evet
Ama bu kadarı fazla değil mi sence de
Hak ettim mi?
Etmedim
Olsun sorun değil ve ben mi?
Ben ve yalnızlığım şunları diyoruz sana
İyi dinle, kulak ver söylediklerimize
Sen gitmeyi tercih ettin evet git!
Ben mi yalnızlığımla da güzelim git
