Yüreğime bir taş geldi oturdu. Niye böyle oluyor. Tarifi zor bir kitap ama deneyeceğim.
Ernaux'un bizi yine toplumsal bellek yazın stiliyle tanıştırdığı, en acımasızından bir bilinç akışıyla buluşturduğu kitaplarından biri.
Nedir toplumsal bellek? İçinde yaşadığı toplumun bıraktığı hatıraları tamamen yansıtmak. Tamamen mi ? Tamamen. Ben, onun bizim hepimizin de yaşadığı ama birbirimize anlatmaya yanaşmadığı sıradanlıklarımızı gözler önüne sermesine hayranım. Bana yalnız olmadığım hissi veriyor. Öte yandan, bu dürüstlük, kendi içimde sakladığım duyguları alıp gün yüzüne çıkarıyor. Yüzleştiriyor. Şairin "Tutun ve yüzleştirin hayatları." dediği. İçim yanmak pahasına okuduğum bir kadınsın Ernauxcum. Seviyorum.
Konuya dair: Kendi annesinin ölümünün ardından ona dair hatırladığı, düşündüğü, sevdiği, sevmediği, anladığı, anlamadığı her şey.
Toplumun kadına dair ataerkil fikirleri, ahlaki sandıkları, öteledikleri, değiştirdikleri, değiştirmiş gibi yaptıkları. Aslında aynı zamanda müthiş bir toplumun kadına bakış açısı eleştirisi. Benim diyen modernin bile içinde gizlediği kadın ayrımcılığı fikirleri. Dan dan diye önümüze döküyor bu kitapta hepsini.
Aynısını babası açısından anlattığı Babamın Yeri isimli de bir romanı var. O da etkileyiciydi. Ama bu beni daha bir dağladı.
