“Romana gelince, yazmamam için iki temel sebep var. Birincisi, pek beceremiyorum. Bir roman yazarken birilerine belli fikirler söyletebiliyorum ama pencereden kapıya doğru gitmelerini sağlayamıyorum. Maddi ayrıntılar konusunda roman yazarlarının sahip olması gereken sabra sahip değilim.” diyor bir söyleşisinde (Birikim, 02.04.2007) Terry Eagleton
496 syf.
10/10 puan verdi
11 Aralık 2017 Pazartesi
16:35
Bu kitap, beni hiç beklemediğim bir şekilde etkileyen kitaplar arasında üst sıralara yerleşti. Kitabı kapattıktan sonra başka hiçbir şey okumak istemediğiniz ve sindirmeniz gerektiğini hissettiğiniz kitaplar olur ya, bu kitapta o kitaplardan biriydi benim için.
Kitaba başlama hikayem çok farklı, ne okuyacağımı
144 syf.
8/10 puan verdi
Yazar bu güzel eserine,
"Bazı vakitler söyleyemediğin sözler öyle ağır gelir ki sinene. İşte ben en ziyade o vakitlerde yazmayı sevdim..."
diyerek başlıyor ve
"Bir şeye inandım hep. O da şu ki; her yazar, her şair ömrü boyunca tek bir cümleyi arar durur. Bulursa ne mutlu ama bulamazsa onu, ömrü aramakla geçer belki de. Susamaz ve durduramaz içindeki o ateşi zira bilir ki sönerse o ateş bir daha yanmaz. Yazmak işte o ateşe birkaç parça odun atmak gibi.Can yaksa da hoş şey..." diyerek devam ediyor.
Gerçekten insanı kendi derdiyle dertlendiren yazarlardan biri Fatih Duman. Bu eserinde de bize İstanbul'u, Ayasofya'nın mahzun bekleyişini, yozlaştırılan mazimizi, aşkı, ölümü, edebi ve daha nice duygu yüklü konuları bir dost hasbihali havasında bize aktarıyor. Çok beğenerek okuduğumu ifade edebilirim. Kitabı bilerek değil güzel bir tevafuk sonucu almış olmam da ayrı bir güzellik oldu benim için. Sizlere de tavsiyemdir.
( Eğer isteyen olursa bu kitabı bir okura hediye etmek isterim :)
Yine yazarın sonsöz yerine yazdığı cümlelerle bitirmek istiyorum. Hepinize keyifli okumalar dilerim.
"İşte öyle ey kâri, ben o tek cümleyi bulabilmek için mürekkepten bir deryada kağıtlardan sandal yapıyorum hâlâ kendime ve kalemden yapılmış kürekleri çekiyorum...
Deniz dalgalı, kalemlerim kırılıyor..."
Yine güzel başlayıp kötü bir şekilde ilerleyen, barındırdığı mantık hataları ile yeni bir kitap yazabileceğimiz bir eserin yorumu ile merhabalar.
Kitabın ana konusu ve Chaol Westfall karakteri dışında hiçbir şeyi sevemedim ne yazık ki. Başta acaba tüm kadın karakterler sığ yazılırken düzgün bir karakter mi göreceğim diye sevinip umutlansam da
Stefan Zweig'ın geçen hafta başladığım Merhamet adlı romanına devam ederken bir de hikâye kitabını sıkıştırdım araya-aslında bir Conrad bir de Cortazar da sıkıştırdım- ve çok nadiren olan birşey gerçekleşti: birkaç saat içinde kitabı bitirdim. Bitirmek zorundaydım; çünkü elimden bırakamadım. Zweig'ın bu kitabı ne zaman yazdığını bilmiyorum; ama
