Bak güneş batıyor işte bir gün daha yakınız.
Bu yağmur sensin işte,
Ordasın gökyüzünde...
Yağmur
İçin için yağan bu yağmur
Kalbime sızıyor
Damlalar içinde hayat ve ölüm
Sensin; işte sensin sırılsıklam
Karşımda gördüğüm.
Nerden çıkageldin, nerden
Yıldızların doğduğu yerden
Durgun gözlerinin içinden
Akan bulutlar gördüğüm.
Yağmur yağıyor ve ben
Yer altı nehirlerinden
Islana ıslana kalbinden
Sessizce geçiyorum.
Alâeddin Özdenören
Aslında bu yazıyı yazmayı geciktirmek istiyordum ki yanlış bir şey yazmayayım.Ama işte bilirsin aceleci herifim ben, beklemeyi sevmem. Hem sen kaç saate sığdırmışsın yazılarını öyle.Kaldı ki senin profilin de zaten benim profilim olmuş durumda sadece yazı paylaşamıyorum o kadar. Aslında keşke payabilse idim ne söylenecek sözler vardı. Neyse sen
Bunun nedeni, Türk aydını, gene sensin! Bu viran ülke ve yoksul insan kitlesi için ne yaptın? Yıllarca, yüzyıllarca onun kanını emdikten ve onu bir posa halinde katı toprak üstüne attıktan sonra, şimdi de gelip ondan tiksinmek hakkını kendinde buluyorsun. Anadolu halkının bir ruhu vardı, nüfuz edemedin. Bir kafası vardı, aydınlatamadın. Bir vücudu vardı, besleyemedin. Üstünde yaşadığı bir toprak vardı! İşletemedin. Onu, hayvani duyguların, cehaletin, yoksulluğun ve kıtlığın elinde bıraktın. O, katı toprakla kuru göğün arasında bir yabani ot gibi bitti. Şimdi, elinde orak, buraya hasada gelmişsin. Ne ektin ki, ne biçeceksin? Bu ısırganları, bu kuru dikenleri mi? Tabii ayaklarına batacak. İşte, her yanın yarılmış bir halde kanıyor ve sen, acıdan yüzünü buruşturuyorsun. Öfkeden yumruklarını sıkıyorsun. Sana ıstırap veren bu şey, senin kendi eserindir.
Sayfa 110Kitabı okudu
Hani Mecnun Leyla'nın öldüğünü öğrendikten sonra bahçede ağlayarak kürekle çukur açmaya çabalarken
"Baba beni göm buraya." diye yalvarmıştı...
Hani Ezel yeniden Eyşan'ı gördüğünde dengesini
kaybetmişti...
Hani Ramiz dayı, herkesi yenebilirim ama seni yenemiyorum deyip Selma'nın kapısında diz çökmüştü... Hani Keje, Eşkiya'yı tekrar görene kadar 35 yıl tek kelime
konuşmamıştı... Hani İzzet Günay, Türkan Şoray'a "Sevgi de yetmiyormuş,
çok eskiden rastlaşacaktık." demişti...
Hani Ecevit ölürken Ahu'ya "İşin garibi ne biliyor musun,
hayatımda başıma gelen en güzel şey bu. Ölüyorum ve sen yanımdasın." demişti...
Hani Savci Esra, Behzat Komiser'e "Mutsuz olalım, ne var? Biz de mutsuz olalım. Ben seninle mutsuzluğa da varım." demişti...
Hani Bilal Ahu'ya "Ahu'm, sen anlamadın. Ben sana gelemem ki yaram var diye. Benim yaram sensin."demişti..
Hani Eylül veda mektubunda Yavuz'a "Belki bir gün bir şiirin içinde rastlaşırız seninle." demişti...
Böyle işte kalbi elinde atanlar kimseye yetemedi.. buna üzülüyorum en çok
Büyüklerin En Büyüğü Gazi M. Kemal'e
"...Yokluktan varlıklar çıkardın. Dahiyane tertiplerinle düşmanı avucunun içinde kıstırarark ezdin ve mahvettin.
İşte Türk bu ilahi zaferinle vücut buldu ve senin sayende yaşıyor. Bizi kurtaran sensin ve bugünkü Türk'ü tam olarak sen yarattın..." 
Halas 
Mehmet Rauf
