"Bu şiir kömür kokar
Bu şiirde olum iki kaş arasıdır
Bu şiirde insanlar
Birbirlerinin nefesiyle yaşarlar
Birbirlerinin soluğuna kulak verip çalışırlar
Bu şiirde insanlar
Vatan dışı dünya dışıdır"
Bu şiir kömür kokar
Bu şiirde ölüm iki kaş arasıdır
Bu şiirde insanlar
Birbirlerinin nefesiyle yaşarlar
Birbirlerinin soluğuna kulak verip çalışırlar
Bu şiirde insanlar
Vatan dışı dünya dışıdır.
Kötü yola düşürecek bu sevda beni,
Artık gönülsüzüm senden uzakta
Nedendir gurbette gibi canım emanet duruyor
Baktığım gök şekilsiz
Bir ad vermeliyim neyin nesi bu halim?
Anason kokar ağzım biraz da hüzün
Kış geliyor daha büyük dert mi var?
Var!
Sen.
Sen kömür de çayı seversin
Keşke beni de sevebilsen.
"Sen aziz şehrim,
Uykusuz yaşadığımı bilmelisin.
Bütün işçilerin
Saçak altında uyuduğu bir saatte,
Ben mızıka çalarak geçiyorum sokaktan.
Sen aziz şehrim,
Ellerim gözlerim kadar benimsin."
-
Rüştü Onur
Sizlere Rüştü Onur’un şehrinden bir parça bahsedeceğim bugün. Şairlerin fırsat buldukça taşını, toprağını, dağlarını ve kömürünün karasını
Bu Şiir Kömür Kokar
...
uyudum uyandım hep aynı seslerdi
anladım insanlar bir vardiyaya giriyorlar
bir vardiya çıkıyorlardı
anladım en kısa ömür insan oğlunundu
...
öyle insanlar gördüm ki
ölüm peşlerine düşmeye korkardı
kılları uzamış hayvanların yanı sıra
ya kuyulara iniyorlar
ya kuyulardan çıkıyorlardı
kazmaları kürekleri lambalarıyla
ya insanlar gibi toprağın üstünde
ya köstebekler gibi toprağın altındaydılar
bir düdük sesinde bütün şehir ayaktaydı
dağlara tepelere doğru bir ayaklanmadır başlıyordu
ikinci düdüğe kadar bütün şehirde tıs yoktu
uyudum uyandım hep aynı seslerdi
anladım insanlar bir vardiyaya giriyorlar
bir vardiya çıkıyorlardı
anladım en kısa ömür insan oğlunundu
sonra kurtlar böcekler ve tarla farelerinindi
1946
İlhan Berk
Bu şiir kömür kokar
Bu şiirde ölüm iki kaş arasıdır
Bu şiirde insanlar
Birbirlerinin nefesiyle yaşarlar
Birbirlerinin soluğuna kulak verip çalışırlar
Bu şiirde insanlar
Vatan dışı dünya dışıdır.