Buradaki imaya göre şairler, kendilerinin ortak ahlaki kısıtlamalardan azade olduklarına inanıyorlardır. Ben merkezli bir his kültü kendi ihtiyaçlarını ötekilerin istekIerinin üzerine yerleştirir ve bunu kabul ederkenki naiflikleri onların ahlaki gelişmemişliğinin bir parçasıdır. Onların çok övünülen duyarlıkları bu yüzden bir tür duygusuzluktur.
Aklıma geldi birden
İstanbul’da doğup büyüyen
Herkes
Masmavi düşünür kendini bir mozayık gibi
Mavi bir dünyadan gelir en önce
Mavilerle yaşlanır
Koyu mavi bir toprakla örtülür üstü
Geçelim