Ben başkalarını gözetlerken, bir başka göz beni gözetliyor. Beni gözetleyen o öteki gözü gözetleyen başka bir göz daha var. Daha ötelerde, beni gözetleyen öteki gözü gözetleyen başka bir göz daha var. Daha ötelerde, beni gözetleyen o öteki gözü gözetleyen, o öteki gözden daha öte bir göz daha var; birçok göz var. Küçük parçalara bölünmüş benliğimin her hücresi ayrı bir realiteyi yaşıyor. Her hücrenin de ayrı bir vicdanı, bir "iç-gözü var. "Mutlaka kadar zincirleme giden bu korkunç yabancılaşma ve gözaltı duygusu içinde, ancak Allah; en uçta Allah'ın var olduğu inancı, güven verebilir. Allah inancı olmadan, tam bir cehennem yaşantısı olurdu bu.
GÖLGELERİN İÇİNDEKİ SESSİZLİK
Burnundan soluyan Burcu o anda tek kelime etmeden polislere öfkeli bir yüz ifadeyle bakarken, ‘’Öyleyse artık gidebilir miyiz?’’ diye sordu. Berkant.
‘’Henüz değil.’’ dedi. Tüm ciddiyetiyle! Polis memuru Yavuz!
‘’Öncelikle polis arkadaşlarımızın kontrolünde hastaneye gideceksiniz ve bazı sağlık kontrollerinden geçirileceksiniz. Yarın öğleden sonra açıklanacak test sonuçlarına göre durumunuzu değerlendireceğiz.’’ diye devam etti.
‘‘Benim aklım başımda ve ben gayet sağlıklıyım. Dilediğiniz testi yaptırın umurumda değil.’’ dedi. Öfkeli sessiyle! Burcu.
‘’Burcu hanım, ben de öyle umuyorum. Bu arada test sonuçları açıklana kadar şehirden ayrılmak yok. Bu bir rica de-ğil, bilmem anlatabildim mi?’’ diye yanıtladı. Polis memuru.
‘’Evet memur bey, bu gayet açıklayıcı oldu.’’ dedi. Öfkeli tavrıyla! Berkant.
Parıltılı, yaldızlı resmi üniformaları içindeki iki polis memuruyla birlikte hastanenin yolunu tuttular. Tam hastanenin kapısının içeresinden gireceklerdi ki o sırada Burcu, sağ tarafındaki polis memuruna dönerek şöyle dedi:
‘’Memur bey! Keşke yaldızlı resmi kıyafetlerle gelmeseydiniz. Bakın insanlar nasıl da bize bakıyor. Sanki suçluymuş gibi! Bütün gözler bizim üzerimizde!’’
Sarsıcı sorgu
Uzun zamandır bu tarz bilgi dolu, söylev tarzında bir kitap okumadığım için -
Seneca hariç- düşüncelerimi toparlamakta biraz zorlanıyorum açıkçası. Fakat böyle bir kitap ve böyle değerli bir çeviri bir incelemeyi hak ediyor bence, o yüzden bir not düşmeliyim buraya~
Öncelikle kitabın da adı olan "aptallık duvarı" ifadesini çok beğendim
Hâlâ okuyabileceğim kitapların var olduğunu bilmek
Bu aralar İstanbul’un bütün güzel ve değerli sahaf pasaj dükkanlarını dolaşıyorum. Eski kitap, gazete ve plakları alıyorum. Evimde kütüphaneme koyuyorum. Evim tam nostalji konsepti oldu.
Her zaman burada sevinçle yazdığım gibi:
#YaşasınKitapOkumak!📚🤍
Her gün büyük bir umutla içimde mütemadiyen faal olan; ‘hâlâ okuyabileceğim kitapların var olduğunu bilmek’ hissi beni umudun ülkesine milyon adım götürüyor.
Ben kitap okumayı çok seviyorum,
Onlar da beni (tahmini his😅)
Sinan.
Kesinlikle, biz olduğumuzu sandığımız kişi değiliz. Biz bu deri torbasının içine hapsolmuş ayrı bir ben değiliz. Bunun yerine biz her şeyiz; bütün bir titreşim sistemiyiz; dalgalanmayız; varoluş dediğimiz titreşimin ta kendisiyiz. Bu biziz ve sonsuz şekillerde titreşiyoruz.
Moleküller, atomlar ve atom altı parçacıklar arasındaki mesafeler inanılmaz derecede geniştir ve bu bileşenlerin bile gerçekten katı olduğu söylenemez. Bir şey diyebileceğimiz herhangi bir şeyden çok daha fazla hiçbir şey vardır. Yani boşluk ve katı sadece kutuplardır; ben ve öteki, organizma ve çevre, birey ve dünya ile aynıdır. Bunlardan herhangi birini yeterince incelerseniz diğerini bulacaksınızdır.
Karşılıklı kaçamak bakışlar ve ürküten bir sessizlik... İnsanın iyiye yorduğu her şey için kendisine kızdığı, ümitlenmekten ölümden korkar gibi korktuğu o anlar... Alper, sessizliğin neyi getireceğinin bilincinde, susmamacasına konuşmaya başladı. Sesi uzun bir tefekkür sürecinin sonunda varılmış derin çıkarımları izah edecekmiş gibi ciddi bir tona
Sayfa 51 - Giriş, Aşka kılavuzmuş yavru kedilerKitabı okudu
