KİŞİLİK OLUŞUMU
Self defeating, başkaları için kendini heder ve kurban eden kişilik demek. Kendileri için hiçbir şey yapmazlar ama diğerleri için olabildiğince vericidirler. Bunu nerede görüyoruz? Türk analarının birçoğu böyledir. Kendi hayatları için hiçbir şey inşa etmezler ama oğulları, kızları için saçlarını süpürge ederler. Hep ideallerini onları üzerinden gerçekleştirmeye çalışırlar, onların başarılarıyla sevinirler. Kendileri yoktur. Niye? Özerk kimlik geliştirmedikleri için. Bu annelerimizi buna örnek verebildiğimiz gibi kendini bir partiye,bir tarikata, bir dini cemaate adayan yapılarında bu mana da birçoğu "self defeating" dir. Takımına adayan, partisine adayan, kendi hayatında kendisi için yaptığı hiçbir şey yoktur ama o benim partim, o benim futbol cemaatim, o benim futbol takımım bir numara. Onunla var oluyor.Bütün varlığını onunla harcamaya aday kişi. Böyle bir yapı.
Sayfa 123 - Psikoterapi Enstitüsü Eğitim YayınlarıKitabı okudu
❝Köklerimiz kendi çiçeklerinden ürküyor❞
Bir kan halkasından geçiyor ısınarak
Boğazımdan dökülen "
Sevda Sözleri"
Cemal Süreya, Sevda adamıdır. Sağda solda paylaşılan üç beş sözü ile bilinir genelde. Kimileri kızları etkilemek için kullanır bu sözleri. Bu kitabında ise bildiklerinizin yanında bilmediğiniz birçok şiiriyle karşılaşacaksınız. Tüm şiirlerini içeren bu kitaba baktığımız da
Birincisi: Hiçbir aklı başında Avrupalı, bir Müslüman-Türk kızının güzellik yarışmasında birinci seçilmesini "Hristiyanlığın zaferi" olarak kabul edecek kadar ahmaklaşmış olamaz. Çünkü aklı başında bütün Avrupalılar, Hristiyan Batı'nın Müslümanlık karşısındaki gerçek zaferinin Müslüman kadının "açılması" değil,
Sayfa 387 - İnkılap YayınlarıKitabı okudu
Türk edebiyatında bir ilk..!!
Hasip Efendi kırk yıldır böcekçiliğe bağladığı hayatını, şimdi hasta yatan Fotika'sını, bu katil fabrikaların öldürdüğü, öldüreceği kızları düşünüyordu.
Kuşkusuz görüyordu, inanıyordu, artık inanmıştı, her ay bir genç kız zayıflayarak, öksürerek, terlemiş şakaklarına saçları yapışarak, sabırlı, dayanıklı eriyor, bir gün artık evinden çıkamayarak köşesinde ölüyordu.
Kırk yıldır böyle kaç gencin acıklı ölümlerini seyretmiş, kaç genç tabutunun arkasından yürümüştü. Üç dört kuruşa karşı on dört saat kaynar sular başında, pis kokular, hasta nefesler emerek zehirlenen, tazeliğinden, kızlığından, gözlerinin pırıltısından her gün bir zerre kaybederek toprak olan vücutlara çok acıyor, bu dertlere alışamıyordu.
Özellikle bugünlerde, sevgilisinin de hastalandığı bu korkunç haftalarda; fabrikanın cinayetlerine ne kadar lânet okuyor, biraz da kendisi aracı olduğundan dolayı ne derece acı çekiyordu. Artık iyice anlaşılıyordu:
O geçerken, torunlarını gömmüş yaşlı nineler, başlarını çeviriyorlar, sonra bir öc dolu gözle kendisini uzun uzun inceliyorlardı.
Bu beyaz hâleler içinde donuk, kirpiksiz hasta gözler! Onların ne acıklı bir bakışı, ne sessiz bir feryadı vardı; bunları hissettiği, bakışlarından üzüntü içinde kaldığı halde
"Öldüren ben değilim!" diye haykıramamak ne kadar gücüne gidiyordu.
Hasip Efendi uyuyamıyordu; işçilerini düşünüyor du.
Ah zavallılar!..
Sayfa 130 - Sus payı hikayesinden..
