Bazı kitaplar vardır, insan hiç bitmesin ister. Tıpkı bu kitap gibi. Milli ve manevi değerlerimizin şiirlerde yüceltildiği fevkalade güzel bir kitap okudum. Şair, milliyetçi ve mütedeyyin cenahın kaleminden kan damlayan şairi Dilaver Cebeci. Şiirlerinin büyük bir kısmı vatan millet ve kahramanlık şiirleridir. Şiirlerinde eski Türklerin yaşantısına çok atıf vardır. Aynı şekilde eski Türkçe kelimelere de... Çok güzel aşk şiirleri de yok değil tabii.
Şairi, Sitare şiiri ile tanıdım. İnsanlar ise onu daha çok "Türkiyem" şiiri ile tanırlar. Şiirin şaire ait olduğunu bilmeyenler olsa da, türküsünü dinlemeyen yok gibidir. Hani şu Mustafa Yıldızdoğan tarafından bestelenen şiirden söz ediyorum. Yaklaşık 30 yıldır bestelenen türkü popülerliğini hala koruyor.
"Baş koymuşum Türkiyemin yoluna
Düzlüğüne yokuşuna ölürüm
Asırlardır kır atımı suladım
Irmağının akışına ölürüm"
(s. 15)
Bestelenen bir diğer güzel şiiri ise Olumsuz Koşma'dır. Ya da bestelenen adı ile "Sultanım".
Zekai Tunca bestelemiştir.
"Sana dert dökmeye yetmiyor bir gün
Kağıt bile mısralardan tedirgin
Vakit gece, kalem hasta, göz yorgun
Yazamadım, yazılmıyor Sultanım."
(s. 186)
Şairin ayrıca, Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu, Emine Işınsu ve Ruhi Kılıçkıran gibi insanlara ithaf ettiği şiirleri vardır. Bir de memleketim Elazığ'la ilgili bir şiiri var ki, bizi adeta Elazığ'da küçük bir gezintiye çıkarıyor şair. Şiirin adı, Harput' ta Bir Gün.
Şairimiz ilahiyatçı aynı zamanda. Şiirlerin de ayet ve hadislere göndermeler var. Öğretim üyeliğide yapmıştır. Kelkitlidir.
“İnsan sevgi ile yaşar.”
Sürekli olarak duyduğum ve merak ettiğim kitaplardan olanını okumak bana sevinç verdi.
Kitap 3 hikayeden oluşuyor ve her üç hikayede birbirinden bağımsız ama genel olarak her şeyin sonunun sevgiye bağlı olduğunu anlamak güç değil. İlk hikayede bi kunduracının borçlarını almak için bir köye gittiğini ve borçlarını almadan eve dönerken kendi
Tanrılaşma Sevdası
Şimdi sıra geldi '' Tanrısız Tanrı''ya...
Ben F. W. Nietzsche'ye ''Tanrısız Tanrı'' derim, çünkü tüm hayatı hikayesi İsa'ya (Jesus Christ) karşı içinde var olan, ve asla karşı koyamadığı, alevlenmesini durduramadığı, söz geçiremediği bir komplesk'in ürünüdür:
Kısaca özetinden bahsedeceğim
Gülşah ve Şahin üniversitede tanışan iki gençtir Üniversite şenliklerinde Şahin’i gören Gülşah ondan çok etkilenir. Sürekli onu düşünür ve bir gün türkü kafeye gittiğinde sahnede türkü söylediğini görür. Daha sonra defalarca o kafeye gitmesine rağmen bir daha göremez. Yine de aklında hep Şahin vardır. Araya yaz tatili
Benim Adım Kırmızı
Okurken heyecanla bitmesini bekledim. Okurken bir türkü düşünmekten kendinizi alamayacağınız bir başyapıt. Orhan Pamuk bu kitapta hayal gücü ve bilgisini o kadar iyi kullanmış ki okur olarak kalemine defalarca hayran kaldım.
Ben, Kirke.
Mitoloji, her zaman ilgimi çeken ancak başlamak için doğru kaynağı bir türlü bulamadığım bir türdü benim için ancak bu kitap ile güzel bir başlangıç yaptığıma inanıyorum.
Uzun zamandır kitap okuyamayan ben, heyecanla sayfaları çevirdim ve diğer kitapları okumaya teşvik edildim (özellikle İlyada ve Odysseia'yı okumak istiyorum).
Kitap çok çeşitli karakterler içermesine rağmen, çabuk adapte olabileceğiniz bir atmosfer barındırıyor. Yazarın dili akıcı ve kuvvetli. Böyle bir hikaye, en başarılı böyle bir üslupla anlatılabilirdi.
Kirke'nin dönüşümünü çok sevdim. O güçsüz, korkak tanrıçadan; ayakları sağlam basan, güçlü bir cadıya dönüştü. Binlerce yıllık ömründe her duyguyu yaşadı, gördü ve sonunda yazılabilecek en güzel sona sahip oldu.
Özetle, beğendiğim bir kitap oldu.
-spoiler içerikli-
Tanrıçalarda 'etik' kavramının olmamasına alışmam gerçekten zaman aldı. Genel olarak beğensem de, Kirke'nin oğlunun üvey kardeşiyle ilişki yaşamasıyla bitmesi garipti.
