DENİZE ÖVGÜ
Alvaro de Campos
rıhtımda kimsesiz, yapayalnız, bu yaz sabahı
bakıyorum kumsalın kıyısından, bakıyorum belirsizliğe,
bakıyorum ve küçük, siyah parlak bir vapurun
yaklaştığını görmekten mutluluk duyuyorum.
uzakta, öyle açık seçik ve bildik ki kendince
ardında kendi dumanından bir bayrak bırakıyor havaya.
limana giriyor ve
“—Reenkarnasyon gerçek ise sanırım önceki hayatımda Selim Işık idim veya Oğuz Atay insan bu kadar kendini bulamaz he bir sayfasında biliyorum çok sayfa çok fazla çizilmiş yer ama her bir kelime o kadar güzel ki”
Bendeki başkalaşma, gelişme biçi- minde olmuyor. Olduğum gibi kaldım ben. Aptallar gibi büyümedim. Biraz ağırlığım arttı
SUAVİ TEDÜ SAHNE DIŞINDA KARİKATÜR ÇİZER, RESİM YAPARDI
Suavi Tedü (1915-1959) Aktör mezarlığı. Kimi çorap fabrikasına benzetirdi Tepebaşı Dram Tiyatrosu’nu, kimi un fabrikasına. Kimi kurt yeniği, kararmış tahta, büyük bir tabuta. Kimi aktör mezarlığına. Kimi de paslı bir belediye dubasına. Bu belediye dubasına yapışmış nice midyelerdi
PERİHAN YANAL GÜZELDİ, ÇALIŞKANDI, HIRSLI VE CANA YAKINDI
Perihan Yanal (1916-1954)
Gün ışıdı çöplükte
Ben kaçıncı kattayım.
Işıktan son gelenim
Terinim, ellerinim
Elin elime katık.
Martılar denizden itik
KUZGUN
Ortasında bir gecenin, düşünürken yorgun, bitkin
O acayip kitapları, gün geçtikçe unutulan,
Neredeyse uyuklarken, bir tıkırtı geldi birden,
Çekingen biriydi sanki usulca kapıyı çalan;
"Bir ziyaretçidir" dedim, "oda kapısını çalan,
Başka kim gelir bu zaman?"
Ah, hatırlıyorum şimdi, bir