Her ne kadar tavsiye üzerine kitap okumaktan hoşlanmayan bir okur olsam da bazen kitapla ilgili görüşlerine değer verdiğim birinin güzel bir yorumunu gördüğümde veya kitapta geçen ve beni düşünmeye sevk eden bir cümle gördüğümde o kitaba karşı kayıtsız kalamıyorum. Albert Camus'nun Yabancı isimli bu kitabını da 
Mustafa A.'ın şu
![Mehmet [cimcime]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F706599_1710060488_YVA1Z.jpg){kind=small}
Yüksek müsaadenizle bugün biraz kendinden bahsetmek istiyorum. Sizlere derinin altında sıkışıp kalan bir cam kırığından bahseder gibi, hayatımdan bahsedeceğim. Bu hiç bir şeyi değiştirmeyecek. Beni anlamayacaksınız, sadece ara sıra bardağınızdaki kadehlerden yudumlar alıp, yüzünüze beni dinlediğinizi belirten mimikler konduracaksınız. Abiler,
Okumak
Okumak Ve Tüketmek-1
Hangi kitabı, neden, nasıl, ne sürede okumalıyız soruları, her birimizin zaman zaman zihninde gezinen sorulardır. Çoğumuz tam anlamıyla aç kurtlarız. Hem o kadar açız ki, elimizden gelse, sürahiden süt döker gibi, kafatasımızı açıp içine kitapları aktaracağız. Ama bu mümkün olmadığı için, biz de bari gözümüzü doyuralım diye
446.jpg){kind=small}
Burası Bir Kitap Sitesi(!)
Şu aralar sanırım en çok önüme çıkan ileti başlığı bu.
"Burası insanların kitap okuyup fikir alışverişi yaptığı bir ortam."
"Aptal aptal iletiler paylaşmayın."
"Ne boş insanlarsınız ya, saçma sapan iletilerde ne buluyorsunuz anlamıyorum."
"1000 kitap bozdu eskiden böyle değildi."
Şimdi arkadaşlar,
Doğum günümün olduğu gün yatmamıştım. Mesaj gelir de hemen cevaplayayım, ayıp olmasın diyordum ama saat geçince ne bir arayan oldu, ne mesaj atan. Sonra bi'şeyler bi'şeyler oldu, ben üzgündüm. Bir tane kız vardı o ortamda. Gece saat 1, ikimiz. Yanıma geldi, sarıldı bana. Gidip Beyaz Geceler'in cep kitabını, bir deniz kabuğu ve başka bir şey de getirmişti ama hatırlamıyorum. Çok mutlu olmuştum. Hele o üzüntü üstüne o kadar değerli, ilaç gibi gelmişti ki... Gel zaman git zaman biz yakınlaştık, dertlerimizi, travmalarımızı, ağlamalarımızı arkadaş yaptık. Ve bugün onun doğum günü. (Ben bilmiyordum, sonradan öğrendim). Dedim 3 tane alıntı defterim var, yap bir şeyler kızım😆. Bir kavanoz aldım ve sevdiğim alıntıları yazıp kavanoza koydum. Kağıtları katlayıp koymadan önce parfüm sıktım, (öyle güzel bir koku oluşuyor ki...) tabi her yazdığım kitap alıntısı hissettiğim, bazıları dakikalarca bakıp ağladığım alıntılardı. Ve Bir İdam Mahkumu'nun Son Günü'nü de hediye ettim. Kavanozu boşaltıp hepsini teker teker okuyup koyduk. Hepsinde biz vardık. Ve bana şunu söyledi: " Sen bana boş bir kağıt bile getirseydin benim için çok değerli olurdu. Ben orada görecektim seni.. :) "
İyi ki varsın güzelim. Baktığımız duvarlarda renklerimiz farklı olsa da benzer resimler var. Ay laf yu psikolog❤🦋
