Bugün okuduğum en güzel cümle: "Birinin insanlardaki iyiye inanma nedeni ol."
Bugün okuduğum en güzel cümle;
Ben her yeni başlangıcımda eski tuğlalar kullanmışım.Nerde yanlış yapmışım şimdi anladım
Bilime Adanmış Koca Bir Ömür
Avrupa Bilimler Akademisin'in ve Amerikan Bilimler Akademisin'in ilk Türk üyesi, Rus Bilimler Akademisin'e 
Fuad Köprülü'den sonra seçilen ikinci Türk, Türkiye Bilimler Akademisin'in en genç kurucu üyesi, TÜBİTAK Bilim ödülü kazanan en genç bilim adamı... İki şeref doktorası, Paris'te Collége de France'ta profesörlük,
Yavaşla, Kemal Sayar’ın en çok okunan kitaplarından birisidir. Kitapta bir çok noktaya değiniliyor. Merak edenlere kitabı okumalarını tavsiye ediyorum. Yazar, bizlere “Bu dünyadan bir defa geçeceksiniz” diyor. Acaba bunun farkında olarak hareket edebiliyor muyuz? Bu üzerinde kafa yorulması gereken güzel bir konu.
Benim kitaptan yola çıkarak değinmek istediğim başka bir nokta var. Kitapta, “Var olmak, sırtını ötekine yaslayabilmektir.” cümlesi yer alıyor (sayfa 242). Üzerinde düşünülmesi gereken bir cümle olduğu kanaatindeyim. Günümüzün en önemli problemlerinden birisine dikkat çekiliyor. ‘Güvenmek’ ya da ‘Güvenememek’… Hem toplum olarak hem de birey olarak kimse kimseye güvenemiyor. Eskilerin dediği gibi ‘insan, insanın kurdu’ oluyor da ‘insan, insanın yurdu’ olamıyor. İş yerlerimizden tutun da arkadaş ortamlarımıza kadar her yerde güvensizlik hakim. Maalesef, var olmak için sırtımızı kimseye yaslayamıyoruz. Hepimizin yaşadığı ancak kimseye söyleyemediği/söylemediği huzursuzluğun sebeplerinden birisinin de bu olduğunu düşünüyorum. Yavaşla kitabını okumayı bugün bitirdim ve kitabın son sayfalarına doğru okuduğum bu cümle yüreğimin derinlerine bir sızı gibi saplandı. Güven, güvensizlik, güven eksikliği…
Yavaşla 
Kemal Sayar
