Tanah boyunca, tanrı için farklı isim kullanılmıştır.Tanrının özel ismi olan "Yahve" bunların içerisin de en kutsal olanıdır.
Tevrat manası, tanrının kendi ifadesiyle
"Ben ben olanım,mevcut olanım
(çık. 3:14)
Hatta bu isim , tanrının koruyucu gücüne, kurtarıcılık ve merhamet vasıflarıyla ilişkilendirilir.
Tanrının ismini boşa ya da kötüye kullanmamaya yönelik emirden veya saygıdan hareketle , mö 3.yy dan itibaren telaffuzu yasaklanmıştır.
Bu sebeple bugün bilhassa Ortodoks Yahudiler tarafından bu kelime telaffuz edilmediği gibi,Tevrat haricinde herhangi bir yere de yazılmamaktadır.
Onun yerine Adonay (efendi/rab) veya Ha-şem (isim) kelimeleri kullanılır.
Tevrat da tanrı için sıkça kullanılan diğer bir isim "Elohim" dir. "Güçlü olan" manasına gelir.
Genellikle Yahve ismi tanrının rahmetini ,el ve Elohim ise tanrının adaletini ve gücünü niteleyecek biçim de kullanılmıştır.
Talmud da , tanrının özel isminin telaffuzu ile Tevrat da yer alan diğer altı isim ( eloah, Elohim, Adonay, ehyeh, şadday, tsevaot) kutsal metin dışında yazımına yönelik yasak yer almaktadır.
Ancak yılın belli gününde başkohen tarafından dua maksadıyla telaffuzuna izin verilir.