"Dertlerimiz aslında bu kağıt parçası kadar hafif. Onları büyüten bizleriz. Saçlarınız her şeyden daha önemli olsun artık. Sevginin ne olduğunu unuttuğumuz bu dönemde nefretler, kavgalar umarım son bulur. Çünkü bazen o kızdığımız insanlar kızamayacak kadar bile yakınımızda olmayabilir." Ne güzel demiş değil mi Anıl? Her şey gelip geçici. En çok kendime söyleyeceğim bunları. Takılma, devam et lütfen. İnsanlar kırar, kırıkları toparlamaya uğraşmazlar ama. Dağılır kalbin, paramparça olur ama kimin umurunda? Kendi kalbini kendin önemse. Bazen gerçekten kendine odaklanman gereken durumlar vardır. Yine o anlardasın. Kaybedecek zamanın yok. Toparlamalısın. Onlar seni geride bıraktıysa, sende bırakmaktan çekinmemelisin. Zaman kaybediyorsun sadece. Kendine gel lütfen. İçindeki minik kızın sana ihtiyacı var.
Ey şimdi gül koması, gamlı, hüzzamlı beşik
Dikenleri bağrına gömen cüzzamlı beşik
Hatırla o hayalin dolunay çehresini
Saba Melikesi'nin uğuldayan sesini
O hayal, ummadığın anda vurmuştu seni
Antika bir iskelet gibi görmüştü seni
Yıllarca beklemiştin ansızın gelir diye
Kollarında ışıklı bir dünya bulur diye
Rakkase rubailer tutununca bahtına
Oturmuştu kibirli perilerin tahtına
Mısra-ı bercesteye benzerdi her dudağı
Nurullah Genç
Gökyüzüne yansır sevginin saf ışığı
Yüreğinde bulur insan huzurun başlangıcı
Aşkın rengiyle boyanır her anın dokusu
Hayat sevgiyle örülen bir masal sonsuzluğa açılır kapısı.
Mustafa
Araf
Bazen unutmak istersin sanır
Geceye yanaşır zifiri de bulur
Güneş doğmasını bekler uyur
Bazen susar sessizliğe sağır
Gözlerinden akan yaşlarla konuşur
Huzur dersin kusur
Hasret dersin uzak
Hayat dersin su
Kalbim dersin sabır
Ölüm dersin mezar
Bülbül dersin şakır
Sümbül dersin koparır
Hakikat yolu ile olana sevgi ile imtihan bulana
kahır ile baht arayana
göz ile seçene kalp ile görene
el ile dokunana
ruh ile çağrılana
sabır ile kavrulana
dünya ile anılana
cennet ile cehennemde kalana insan mı dersin?