"Bir kitabını ilk kez elime aldığımda allak bullak olduğum beş yazar, şair var:
1º Rimbaud
2º Lautrèamont
3º Marquis de Sade
4º Antonin Artaud
5º Kafka"
"İnsanlar hiçbir yoldan gitmez , ne yaşam ne ölüm yolundan. Bu yüzden fırtınada savrulan çöpler gibidirler."
Ne gülerdi, ne ağlardı.
Zaman zaman dalıp giderdi.
İnanç insanı değildi.
Ama yaratıcılığa, güzelliğe, müziğe, resme, şiire, bilime, operaya, tiyatroya, sinemaya inanırdı.
Çok sevdiği için çok güzeldi.
Eski aşklara dönemezsin, ama eski kitaplara dönebilirsin. (Kitapların ölmezliği burdan mı gelir?) Bu nedenle de yıllar var ki yalnız eski aşklarımı okuyorum.
Cenneti bu dünyada arayıp da cehennemde yaşayan, kendi cehenneminden kurtulamayan bir insanoğlunun öyküsü. Çağdaş bir Faust.
"bunların hiçbiri değil aslında hissettiğin: yalnız yitiklik, yalnız yurtsuzluk." Tüm dünyayı kendine yurt bilenin yurtsuzluğudur bu. Her şeye sahip olan ama hiçbir şeye sahip olmadığını bilenin yitikliğidir.
" ...kendimi kendi düş gücümle yok etmek duygusu... "
Nereye? Kendi cehennemine.
Kişinin kendi kendisiyle olan savaşı.
Hiçbir kurtuluş yoktur.
Tanrım! Hiçbir kurtuluş umudu olmadan yaşanabilir mi?
"Keder etme, yavaş yavaş bilgi gelince anımsama da gelecek. Bilgi ve anımsama aynı şeydir''
MeyrinkKitabı okudu
"İnsanlar hiçbir yoldan gitmez, ne yaşam ne ölüm yolundan. Bu yüzden fırtınada savrulan çöpler gibidirler."
MeyrinkKitabı okudu
ölüme doğru olan yürüyüşte sevmek ve sevilene hiçbir zaman ulaşamayacağını bilmek.