Evet evet burası kitap uygulaması..
Uygulamada epeydir gördüğüm bir durum var: "Burası kitap uygulaması böyle şeyler paylaşamazsınız." şeklindeki parmak sallamalar. Neden herkes her konuda çok bilgili, yetkili, erdemli, söz söyleme sahibi hissediyor kendini? Sürekli insanlara ne yapıp ne yapmamalarını söyleyecek, onlara sınır çizecek gücü size veren ne ki?
Fotoğraf
Lütfen 5 dakikanızı ayırır mısınız?
Hayatımın en zor günlerinden birini geçirdim bugün. Ama sokaktaki canların yaşadığı şeylerin yanında bizim zor günlerimiz ne ki!
Hiçbirimiz arabanın arkasına bağlanıp ciğerimiz patlayana kadar koşturulmadık mesela.
Hiçbirimiz ''aa birisi bize yemek koymuş'' umuduyla sevinip zehirlenmedik.
Hiçbirimiz kımıldamayalım diye kemerle
KIL OLDUM ABİ...
Lise yıllarım, abimin beni yönlendirdiği kitapları okumakla geçti. 
Aziz Nesin de onlardan biridir. (Diğeri de yine çok değerli bir yazar. Onu başka bir incelemede anlatmak isterim.) Aziz Nesin'in kitaplarını kahkahalarla okurdum. Ama nereden bilirdim ki lisede beni güldüren adam, üniversitede ağlatacak. Evet ben Aziz Nesin diyince hep güldüm, ta ki
Hevesimi Bulamıyorum
hayatın tadını çıkardılar
kalanını bize verdiler
uzağa bakan yakınını göremez
kalanın eceli uzar , ömrü kısalırmış
anladım
giden geçmişi gelecekten sonra yaşarmış
anlarsın ..
kurgusu eksik bırakılmış bir hayat bu
derler ki , sabrın sonu selamet
en çok buna güldüm
kalanın sabrı gidenin selameti içindir bilmezsin
ruhum özgür değil Anne
#Dokunur Mu Bilemem#
Ağır bir depresyonu yaşıyorum. Battıkça en dibe batıyorum, gömüldükçe çok daha derine gömülüyorum. Bu uzun süreç çok fazla sancılı ve de ağır geçiyor. 23 yaşındayım, 7 yaşından beri hayat mücadelesi veriyorum. Çok ağır bir hastalığın pençesinde gibiyim ve biliyorum zamanım azalıyor. Bir hayalim yok ama yarına dair, geleceğe dair. Umut desen ondan
Kadıköy - Haziran Ayı Hikaye Yazma Etkinliği
Kendinizden bir şeyler bulacağınızı düşündüğüm ilk hikayem ile sizlerleyim..
"Kadıköy"
...Modaya doğru yürümeye başladım… Kafamı gökyüzüne doğru kaldırdığımda, kapkara bulutlarla göz göze geldim, yağmur damlaları yavaş yavaş suratıma doğru damlıyorken bir anda nefesimi tuttum ve gözlerimi kapattım, o anda ne düşündüm tam olarak
