Sen beni sevdiğini söyledin, ben buna inandım. Ben de seni seviyordum... Hem nasıl seviyordum... Hislerimde bugün de bir değişiklik yok. Fakat niçin seviyordum, işte bunu bulamadım ve beni düşündüren, seninle olan hayatımızın devamından şüphe ettiren bu oldu. Seni niçin sevdiğimi bir türlü bilmiyordum. Huylarını yaptığın işleri beğenmiyordum demeyeyim, fakat anlamıyordum. Sen de benim bir çok şeyleri anlamadığımı inkar edemezsin. Böyle olduğu halde nasıl garip bir kuvvet bizi birbirimize bu kadar sağlam bağlamıştı?
İlk andan itibaren tamamıyla başka dünyaların insanları olduğumuzu anladığım halde beni burada tutan ve seni gördüğüm zaman içimi sevinçle dolduran neydi?
Acaba şu senin her zaman bahsettiğin ve her hareketinin kabahatini kendisine yüklediğin şeytan mı?
Ah...
Geçtiğimiz kırk gün, her gün bana aynı yalanı söylediler. Dediler ki sevdiğin ölünce kalbinde kırk mum yanar, her gün biri söner. En son biri kalır. O tek mum ebediyen yanar.Ben buna inandım. Hayalimde otuz dokuz mum söndürdüm her gece üfleyerek, içimdeki cılız nefeslerle. Göğsümdeki sızı hafifler, kalbim tekrar toplanır, ciğerime derin bir nefes girer diye kırk gün bekledim. Geçtiğimiz kırk gün bu günü bekledim. Sabah uyandım, kendimi yokladım. Öğlen tekrar baktım. Kırkıncı ikindiyi beklerken kırkikindi yağmurları boşaldı gözlerimden. Gecesini bekledim ve de gece yarısını. Hiçbir şey olmadı yalanınız batsın dedim. İçimde tek bir mum kalacaktı hani, peki ne, bu yüreğimdeki bin dönümlük orman yangını…
Sayfa 166
Kusursuz evlilik
1991 Kasım sonlarında Türkiye'ye döndüm. Kuzguncuk'ta sefer tası gibi beş katlı ahşap bir ev bulup yerleştim. 21 Aralık'ta otuzbeşinci yaş günümü kutladım. 4 Ocak'ta Müjde ile tanıştım.
Bizim Sabit'le Göksun New York'tan gelmişler, buluşalım dedik. Bir arkadaşları varmış, ona da söz vermişler, o da gelsin mi? Gelsin
Sayfa 154 - Liberus Kitap / III. ŞİRİNCE / MüjdeKitabı okudu
Kimsenin fikirleri benim için doğru değil, sadece o fikirler beni doğruya götüren bir araç olurlar. Sonuçta onun doğru olup olmadığını hür iradem karar verir. Birisinin doğrusu benim doğrum olacak değil. Ben hep buna inandım. Hatta birilerinin fikirlerine de körü körüne inanan insanlara beyin gerizekalısı kolaya kaçan derim. Çünkü düşünmek istemezler,kolaya kaçarlar.
Hz. Âdem bekâ âlemine ve gerçek hayata göçmeden evvel, kendi yerine oğlu Hz. Şit'i halife etmiş, insanların idaresini ona bırakmıştı. Bu ilahi vazifeyi onun fazilet omuzlarına tevdi ederken de şöyle buyurmuştu:
"Ey İki Gözümün Nuru Yavrum! Sana beş nasihatim vardır. Ben sana bunları bildiriyorum. Sen de evlatlarına bunları tavsiye
Sayfa 165Kitabı okudu
