Değerli okurlar, bugün okuyor olduğum 
Önemsiz Bir Kadın tiyatro eserindeki bir alıntı üzerine konuşmak istiyorum.
İddia edilen çekici olmayan insanların eşlerini kıskandığı, alımlı insanların ise kıskanmadığı. Buna kesinlikle katılmıyorum.
Seven sevdiğini kıskanır. Kıskanmıyorsa sevmiyordur fikrimce.
Benim lügatımdaki sevmek çok derindir, öyle herkese denilmez. Değer verilir ama sevmek çok kutsaldır. Benim "sevmek" kavramımda ben derim ki "seven sevdiğini yüreğinde taşır, yüreğindekinin yakınında dahi kimseyi istemez. Sevdiğine yaklasandan sevdiğini kıskanır." Benim kanaatimce bu şekilde.
Karıştırılan iki kavrama da değinmek istiyorum:
Kısıtlamak ve kıskanmak.
Ne kadar iç içe görünse de fikrimce ayrı kavramlar.
Kısıtlamak, bir kişinin özgürlüğünü, davranışlarını veya sosyal çevresini bilinçli olarak sınırlamak anlamına gelir. Genellikle kontrol etme isteğiyle ilişkilidir.
Kıskanmak ise sevenin sevdiğinden ilgi istemesi sonucu doğan duygusal bir tepki. Siz tanımadığınız birini kıskanmazsınız çünkü ortada duygusal bir tepki yok.
Kıskanmak, insan olmanın bir parçası. Önemli olan bu duyguyu tanıyıp sağlıklı şekilde ifade etmek.
Kısıtlamak ise karşı tarafın özgürlüğüne zarar verir; ilişkiyi baskılayıcı hale getirir. Kontrolcü, güvensiz kişilerin kendi problemlerini sağlıklı bireylere dayatmasıdır.
Sizce?
umay
@u_may
·"Tuhaf şey, çekici olmayan kadınlar her zaman kocalarını kıskanır, güzel kadınlarsa hiçbir zaman!"
+ ... hasta olmayana hekimin bir faydası olmaz değil mi ?
- Gelmez.
+ Denize açılmayana da kaptan faydasız mıdır ?
- Doğru.
+ Savaş olmazsa da doğru adam faydasız mıdır ?
- Kesinlikle buna katılmıyorum.
+ Öyleyse doğruluk barış zamanında da faydalıdır ?
- Evet, barışta da.
