Taaa çocukluktan beri şımarır endişesiyle o kadar sevilmemişiz ki biri bizi sevdiğinde iyice yabanileşiyoruz. Yok yav ne alaka, ben mi? diye afallayıp şaşakalıyoruz. Yok yok ben değil kesin komşunun oğlu, kızıdır 😄 Bünye alışkın değil, temiz hava çarpar gibi çarpıyor ruhumuza sevgi. Sonra da gelsin türlü anlaşmazlıklar, güzel ilişkileri, arkadaşlıkları ıskalamalar...
Not: Neyse efendim sabah namazına uyanıp da sıcaktan dili damağı kuruduğu için -terasta, Allah'ı zikreden martılar eşliğinde- sabahın bu saatinde şeftali yiyen ve bu aforizmaları yazan o güzel, yurdum insanı benim.😂