“Belki başka bi’ zaman başka bi’ yerde, sonuçta yarım kalan her şey tamamlanmaya muhtaçtır.”
“İnsan dediğin yediği her kazıktan sonra ‘Yok abi bundan sonra kimseye güvenmem ben,’ deyip de her seferinde kazık yemeye devam eden bir canlı türüdür.”
''Telefonlar akıllandıkça insanlar alıklaştı.''
Ne vardı çocuk gibi sevinecek? Bu dünyada en çok çocukları üzerler be abi.
Leyla öldü dediler.
Mecnun sadece gülümsedi;
Ben böyle severken mi?
Gece kurduğum hayalin şimdi paramparça oluşunu izliyorum dikiz aynasından. 
Sayfa 102Kitabı okuyor
Senin o ağzından çıkan lafa hiç mi hayret etmiyor? Ben kulak olsam utanırım açıkçası.
Sayfa 100Kitabı okuyor
Varsın kürek kürek atsınlar üstüme toprağı. Sonuçta bu mezarı Leyla kazmıştı.
Sayfa 91Kitabı okuyor
"Hoş geldin Leyla.Yüreğim biraz tozludur kusura bakma.Bugüne kadar kimse girmedi içeri ne yapsın garip?"
"Leyla içeri girdi. Her sabah güneşin doğuşu sıradan görünse de aslında mucizevidir. Senin içeri girişin de öyle Leyla. Sen girince zaman durdu, dünya yörüngesinden şaştı ama kimsenin ruhu duymadı. Tüm sesler kesildi, gökkubbenin altında sadece senin adın duyuldu..."
"İki insanın sebebe ihtiyaç duymadan yan yana gülebilmesi aşkın ta kendisi. Gülmek en çok Leyla’ya, Leyla en çok bu ana yakışıyor."
“Zaman mı daha acımasız yoksa insan mı?”
“Yalnız mutsuz olanlar bilirler gün doğmadan hemen önce denizin aldığı rengi.”
Aksakallı Dede dediğin umut verir, bizimkisi umutlanma diye akıl veriyor.