Affedilmez olan, yapman değil zaten, yakalanmandı. Bu memlekette
çünkü ifşa olmaktır suç olan.
Neyse ki ölüm vardı, büyük temizlikçi.
Ölünce insan zaten hiç yaşamamış gibi oluyordu. Sanki arkasında
utanılacak bir hikâye bırakmamış oluyordu. Bu dünyada insan ancak
ölünce tertemiz oluyordu.
Duygular andır, geçer. Duyguları yaşarken sanıyoruz ki budur
işte her şey. Hayat, ölüm, varlık, anlam hepsi bu andır, bu anın içindedir.
Ama geçiyor baba. Duygu dediğimiz şey, benliğimizin bir yerlerinde
belirip kaybolan bir şeyler işte. Geliyor, geçiyor, ama çok ağrı yapıyor.
Okur Takip Önerileri
Aşkın has olanı bir karşılığı olup olmadığıyla
ilgilenmez. Has aşk, tutulduğu varlıkta bir değeri var mı yok mu
umursamaz. Has aşk tanrı aşkına benzer.
Ama yarın dediğimiz şey ısrarla yüründüğünde illaki
varılacak ferah bir düzlük değilmiş. Yaşamak, ağzında tuttuğu kendi
kuyruğunun peşinde koşan bir köpek olmakmış. Zaten dünya da
yuvarlakmış, başladığı yere dönmek eşyanın tabiatıymış.