“Çürümenin Kitabı” ile görüş açımı genişleten, üçüncü -hatta dördüncü- bir gözle gerçekler karşısındaki acizliğimizi farketmemi sağlayan Cioran’dan müthiş bir kitap daha okudum: “Burukluk”. .
Tabiki bu kitap “Okundu ve bitti, şöyle ayırayım artık” denecek bir kitap değil. Öfke, alay, mizah, yakınma, sataşma, eleştiri, övgü, yergi vs gibi tüm ustalık gerektiren konulardaki fikirlerin oluşturduğu cümleleri barındıran bu kitap, sürekli el altında tutulacak, açıp açıp okunacak, Cioran’ın kendi fikirleri ile yarattığı dipsiz bir kuyuya dalıp dalıp zihin gözümüzün açılmasına sebep olacak bir kitap olarak görülmelidir. .
Özellikle “Septisizm”, yani şüphecilik-kuşkuculuk akımının, Pyrrhon’dan sonra rastladığım en sert biçimiyle ele alınması, bu kitabı benim için çok daha değerli bir hale getirdi. Zaten sağımız-solumuz, önümüz-arkamız hep varoluşçularla dolup taşınca, rahmetli Pyrrhon mezarında ters dönmesin diye, bir düşünürün mutlaka bu akımı (şüphecilik) canlı tutması elzem görünüyordu ki bu muhteşem kitap ile bu işi en doğru olarak Cioran’dan başkasının yapamayacağını görmüş oldum. .
Müzikten tarihe, zaman kavramından batı medeniyetlerine, aşktan dine kadar bölüm bölüm ayrılmış ve her cümlesi apayrı bir mizah ve ironi ile dolup taşan bu Cioran kitabını, size çok geniş ve farklı bir bakış katacağından dolayı okumanızı, hatta her daim açıp kurcalanacak kitaplar arasına koymanızı şiddetle tavsiye ediyorum.
Sevgiyle...
