Bu kitap okuduğumuz, dinlediğimiz, gördüğümüz belki de şahit olduğumuz tüm o çocuk cinayeti, çocuk tacizi haberlerinden sonra bana çok ağır geldi.
10 yaşındaki bir kız çocuğuna, "Ne istiyorsun?" diye sorulduğunda verdiği cevap "Boşanmak." olmamalı!! 10 yaşındaki çocuğun oynarken düştüğü için dizi kanamalı en fazla! Başka türlü hiçbir acıyı yaşamamalı!! Sokaklarda, okulda, parkta bahçede koşup oynaması gerekirken, adliye koridorlarında gezinmemeli!! 10 yaşındaki bir çocuk okulda olmalı, gelin olarak götürülen bir evde değil!!
Bir baba, "Damada söz verdirdik, ilk regl oluşunun bir yıl sonrasına kadar ona el sürmeyecek." gibi iğrenç bir cümleyi dilinden de aklından da gönlünden de geçirmemeli!! Kız çocuğunu "bir boğaz eksilecek" diyerek para karşılığı evlilik adı altında normalleştirerek sat- ma- ma- lı!!
•Kızların değer görmediği, okula gönderilmediği, söz haklarının olmadığı bir Yemen köyünde doğan Nojoud, bir çocuğun başına gelebilecek en kötü acılara dayanamayıp cesaretini ve gücünü toplayarak, "Basit bir köylüyüm ben. Her zaman ailenin erkeklerinin emirlerine boyun eğdim. Söylenen her şeye 'evet' demeyi öğrendim. Bugün ise 'hayır' demeye karar verdim." diyip tüm o adi düzene karşı gelmeye kalkıyor.
Üzülerek, kızarak, öfkelenerek, duygudan duyguya geçerek okudum bu kitabı. Bir çocuk hikayesi bu kadar büyük olmamalı.
