Yaşarken öyledir ya, yazarken de öyledir. Hep “orta nokta”dır söz konusu; açıkçası. Sonradan geriye dönüp baktığınızda , “Hay Allah” dersiniz, “demek bunca telaş, bunca hazırlık bilincine varılmayan bunca çaba, sonu bu noktadan başlayarak hızlandırmak içinmiş, tüh!”