Malikilere özgü olması dolayısıyla en dikkat çekici olanı, kuşkusuz "Medine ehlinin ameli"dir. ''Amelü ehli'l-Medine" veya kısaca "amel" olarak belirtilen ve tebe-i tabiin dönemine kadarki zaman dilimi içerisinde Medinelilerin üzerinde ittifak ettikleri fıkhi görüş ve uygulamalar anlamına gelen bu delil, Malikilerce şöyle temellendirilmiştir:
Kur'an-, Kerim'in hüküm ayetleri Medine'de inmiş ve ilk defa orada uygulanmıştır. Kur'an', beyan eden Sünnet yine burada varid olmuş ve bütün bu uygulamalar bilgi, görgü, kültür ve örf olarak nesilden nesile miras olarak aktarılmıştır. İşte bu yönüyle Medine ehlinin ameli, nakli bir icma değeri taşır. Nakli icma da esasen mütevatir sünnet gücüne sahiptir. Hal böyle olunca Medine ehlinin ameli, bununla uyumlu olmayan haber-i vahid ve kıyasa tercih edilir. Bir başka deyişle Medine halkının örfüne aykırı olan hadis ile amel edilmez.