Retro bir yorgunluk...
Yorgunsun… Bu dünyaya hiç de haberin olmadan geldin yıllar, yıllar önce. Bir ailenin en küçük üyesiydin o zamanlar. El bebek gül bebek büyütüldün. Ağladığın da oldu elbet, karnın acıktığında ya da altına yaptığında.. Herkes seni susturmak için pervane oluyordu etrafında, yüzünü güldürmek için yapmadıkları şebeklik kalmıyordu. Pek tabii üzüldüğün
SON DANS -1
O eve hiç gitmek istemiyordum. Yine de ayaklarım sürüklüyordu beni. Yol boyunca öylesine değişik duygularla yürüdüm ki. Sanki bir şey olsun, bir şey olsun da beni yolumdan alıkoysun istedim.
Zaten bir süredir kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Yorgunum. Hiçbir yere sığamıyorum. Bir boşluktayım sanki. Boğulduğumu, nefes alamadığımı
Bu Gün Seni Yüreğimde Öldürdüm...!
Ne Zaman Islatsa Yağmur Bu Kaldırımları Buğulu Bir Hal Alır Gözlerim Sonra Süzülür Gözyaşı Tanecikleri...
Ne Zaman Ağlayıp Sızlasa Bir Yorgun Bulut Kıramaz Gönlüm Esaret Zincirlerini...
Yüreğim Saçlarımdan Dağınık Gözlerimde Ümitsiz Bir Bekleyiş, Kederler İçinde Yalnızlığımı Öğütüyorum...
Sevgimi Ayağının Altına
Aralık'ta kalmış kelimeler
"Bütün yıldızlar sönmüş olabilir mi
Ondan mı karanlık gece
Yoksa içimde siirler mırıldanan bir yalnızlığın
Kör kütük gölgesi mi keyfe keder..
Bana güneş borçlu sabahlarım var
Boş limanda beklediğim yine yokluk sadece
Martılarin göç ettiği bir şehir gibiyim
Biraz yorgunum
Biraz kırgın
Belki biraz da hüzünlü..
Takılıp kaldığım bir zaman da kalmadı hiç
Kapanmaz bu yaralar şiirlerden ümitle
Sırtımda yamalı siyahtan bir hırka
Isıtmaz bedenimi bilirim
Küf kokan keşkelerin soğuğundan
Ve cinnet geçirmiş anıların
Feryadıdan koparamaz acıyı
Hiç bir kelam..
Hiç bir bakış.."
Elif
Günaydın
Şu yirmi birinci asır var ya, bizi yaşlandırıyor. Şilan Avcı, "Biraz yorgunum. Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bu günlerde." diyor ve ekliyor: "Kaç yaşındayım sahi? Saymadım bilmiyorum." Neyse ki bütün bu telaşeye rağmen, günümüze ışık olan şiirler, kitaplar var.. Esenle kalın..
Ahmet Erhan
ı
her şey bir acının bilincine varmakla başladı.
bir taşı kaldırıp atmakla, bir kapıyı açmakla...
bir el, hep bir şeyler yazdı, biz doğduktan bu yana kağıtlara
şimdi bütün yaşadıklarım karalama kağıtlarında kaldı.
bir kalem kendi kendine yazar bu şiiri.
insanlar işlerine gider, ben acıya giderim.
bir günde bütün isalarımı çarmıha
Milattan Önceki Şiirler
I
her şey bir acının bilincine varmakla başladı.
bir taşı kaldırıp atmakla, bir kapıyı açmakla…
bir el, hep bir şeyler yazdı, biz doğduktan bu yana kağıtlara
şimdi bütün yaşadıklarım karalama kağıtlarında kaldı.bir kalem kendi kendine yazar bu şiiri.
insanlar işlerine gider, ben acıya giderim.
bir günde bütün isalarımı çarmıha gerer
ve her günümü
Bir Yudum Kitap
Şu yirmi birinci asır var ya, bizi yaşlandırıyor. Şilan Avcı, "Biraz yorgunum. Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bu günlerde." diyor ve ekliyor: "Kaç yaşındayım sahi? Saymadım bilmiyorum." Neyse ki bütün bu telaşeye rağmen, günümüze ışık olan şiirler, kitaplar var sevgili okur. Var olsunlar, siz de var olun.
1935'te
bir akşam. -bir salı akşamı sanırım.-
ahah ben salakım biraz galiba
kafiyeye ve ölüme inanırım.
bütün sular bir geçmiş'tir, bütün incelikler.
tchoban kolonyası ve karpuz lambalar.
kalın bir örgü saç, sandıktan çıkarılan
devrimlerin ve çarlistonun anısı.
uçsuz bucaksız bir trendeyim, trenler de bitmez ki.
ben bütün trenlere
Ölü Yıkayıcılar
ölümün bir insanda doğruladığı
iyi ki geldiniz burada bulundunuz
her şey öyle uzun, biz soğukuz ve
öyle solgunuz...
perdeleri kaldırdık. ölüm
islaktı dünyada. denizsiz bir salı günüydü.