"Yüz paralık kurşunla gider “HAYAT” dediğin;
'Tanrı yolu' uzaktır; erken kalk sıkı giyin.
Yazık, bütün ömrünce o kadar özlediğin
Güzel Kızıl Elma’na varmadan öleceksin."
☆☆☆
Adalar Denizinden Altayların daha ötesine kadar bütün Türk gençliğine. III - 2/4
❝Gün olur ki mertliğin uğrar kahpe bir hınca;
Nâmert bir el arkandan seni vurur kadınca;
Bir gün sabrın tükenir... Silâhını kapınca
Haykırarak çıkarsın yurdunun dağlarına...❞
Yer bulmasın gönlünde ne ihtiras, ne haset.
Sen bütün varlığına yurdumuzun malısın.
Sen bir insan değilsin; ne kemiksin, ne de et
Tunçtan bir heykel gibi ebedi kalmalısın.
Adalar Denizinden Altayların daha ötesine kadar bütün Türk gençliğine. III - 1/4
❝Belki bir gün çöllerde kaybedersin eşini,
Belki bir gün ağlarsın kaçtı diye karına.
Işıksız kulübende boranın esişini
Dinleyerek çıkarsın bir ümitsiz yarına.❞
Yer bulmasın gönlünde ne ihtiras, ne haset.
Sen bütün varlığına yurdumuzun malısın.
Sen bir insan değilsin; ne kemiksin, ne de et;
Tunçtan bir heykel gibi ebedi kalmalısın.
Adalar Denizinden Altayların daha ötesine kadar bütün Türk gençliğine. I - 4/4
❝Ölümlerden sakınma, meyus olmaktan utan!
Bir kere düşün nedir seni dünyada tutan?
Mefkûresinden başka her varlığı unutan
Kahramanlar gibi sen, ebedî kalmalısın...❞
Adalar Denizinden Altayların daha ötesine kadar bütün Türk gençliğine. II - 4/4
❝Yüz paralık kurşunla gider «HAYAT» dediğin;
«TANRI YOLU» uzaktır; erken kalk, sıkı giyin.
Yazık, bütün ömrünce o kadar özlediğin
Güzel Kızıl Elma’na varmadan öleceksin.❞
Adalar Denizinden Altayların daha ötesine kadar bütün Türk gençliğine. I - 3/4
❝Ezilmekten çekinme... Gerilmekten sakın!
İradenle olmalı bütün uzaklar yakın,
Dolu dizgin yaparken ülküne doğru akın,
Ateşe atılmalı, denize dalmalısın.❞
Adalar Denizinden Altayların daha ötesine kadar bütün Türk gençliğine. V - 1/4
❝Mukadderat isterse seni yoldan çevirsin,
Sen hele bu yollarda yıpranarak aşın da,
Varsın bütün ömrünce bir an nasip olmasın
Yorgunluğunu gidermek serin bir su başında.❞
Yolların Sonu, Atsız Beğ'in tek şiir kitabıdır. Kitap; büyük Türk milletinin ve târihinin yüceltildiği, aşkı, sevgiyi en saf şekliyle okura aktarıldığı şiirleri içerir. Atsız Beğ'in romanlarında olduğu gibi şiirlerinde de mertlik, sertlik ve romantizm hâkimdir. Kâh millîlik içeren şiirleri, okuyanın millî duygularını kabartır ve okuyana ülküsünü hatırlatır kâh ayrılığı, yalnızlığı, sevgiliyi ihtivâ eden şiirleriyle gönüller sevgiliyi düşünerek çağlar. Beni en çok etkileyen şiir, "Adalar Denizi'nden Altayların Ötesine Kadar Bütün Türk Gençliğine"; hikâyesi bakımından en çok etkilendiğim ise "Topal Asker" şiiridir.
"Bütün Türk Gençliğine" şiirinden buraya birkaç alıntı da bırakıyorum:
"Hayatın kamçısıyla sızar derinden kanlar
Senin büyük derdinden başkaları ne anlar
Vicdanını "Paris"e, "Moskova"ya satanlar
Küfür diye bakarlar senin dualarına
Hey arkadaş! Ben de bu yolda coşkun bir selim
Beraberiz seninle, işte elinde elim
Seninle şu hayatın gel beraber gülelim
Ölümüne, gamına, tipisine, karına"
Adalar Denizinden Altayların daha ötesine kadar bütün Türk gençliğine. I - 2/4
❝Iztırap çek, inleme... Ses çıkarmadan aşın.
Bir damlacık aksa da, bir acizdir göz yaşın;
Yarı yolda ölse de en yürekten yoldaşın
Tek başına dileğe doğru at salmalısın.❞
"Yer bulmasın gönlünde ne ihtiras, ne haset.
Sen bütün varlığınla yurdumuzun malısın.
Sen bir insan değilsin;ne kemiksin, ne de et;
Tunçtan bir heykel gibi ebedi kalmalısın."
Zaten bu şiirlerin en büyük meziyeti başıboş hislerimize değil, göynümüzün en temiz köşelerine hitap edebilmesidir:
Sızlasa da gönüller düşenlerin yasından
Koşar adım gitmeli onların arkasından
Kahramanlık, içerek acı ölüm tasından
İleriye atılmak ve sonra dönmemektir.
Şairin, "Adalar Denizi'nden Altay'ın daha ötesine kadar bütün Türk gençliğine" ithaf ettiği manzume şüphesiz ki hitap ettiği kitleye tamamıyla yaraşan bir şekilde yazılmıştır:
Yer bulmasın gönlünde ne ihtiras, ne haset.
Sen bütün varlığınla yurdumuzun malısın.
Sen bir insan değilsin; ne kemiksin ne de et,
Tunçtan bir heykel gibi ebedî kalmalısın.
Adalar Denizinden Altayların daha ötesine kadar bütün Türk gençliğine. IV - 4/4
❝Yatağında ölmeyi hatırından sök, çıkar!
Döşeğin kara toprak, yorganındır belki kar...
Sen gurbette kalırsan, ben ölürsem ne çıkar?
Ruhlarımız buluşur elbet «Tanrıdağı»nda...❞
Adalar Denizinden Altayların daha ötesine kadar bütün Türk gençliğine. V - 4/4
❝Iztırabı kanına kat da göz kırpmadan iç!
Varsın gülsün ardından, ne çıkar, bir iki piç...
Bu varlık dünyasında yalnız senin hiç mi hiç
Bir şeyin olmayacak... Hattâ mezar taşın da...❞