Gençlik çağında toplumdaki durumu, yeri ve rolü belirli olmayan gencin toplumla birleşip bütünleşmesi olanaksızdır.
Uzun zaman sonra okuduğum en sürükleyici kitaptı. 460 sayfa nasıl geçti anlamadım.
Zweig'in betimlemeleri o kadar güçlü ki. Kitabı okurken baş karakter ile beraber hikayenin içinde kaybolup gidiyorsun. Zweig okurken hep aynı his içinde oluyorum. İnsan beyni saniyede o kadar çok şeyi düşünüyor ki. O düşünce içinde kayboluyor, bocalıyor, deliye dönüyorsun. Karmaşık Duygular kitabından sonra bu durumu en çok yansıttığı kitap olduğunu söyleyebilirim.
Romanın içeriğine gelecek olursak, olay örgüsü birbirinden kopmadan sürekleyici bir şekilde ilerliyor. Baş karakter Anton Hofmiller 'in yine monoton geçen bir gününde kendisini bu monotonluktan kurtardığını düşündüğü bir ortama girmesi ile başlıyor. Ve o andan sonra kitabın ana düşüncesini oluşturan acıma duygusu sonucunda ortaya çıkan durumları okuyoruz. Kitabı okurken sadece zaman geçirmek için okuyamıyorsun. Çünkü ana karakterle beraber psikolojik bir serüvenin içine de giriyorsun. Karakter acıma duygusu içinde iken bir anda bundan nasıl kurtulacağının iç muhakemesi içine giriyor. Zweig aynı psikolojik duyguyu diğer karakterlere de o kadar güzel oturtmuş ki, baş karakterden kopmadan yan karakterlerinde hikayelerini tanıklık ettiriyor.
Bundan sonra söylenecek her şey spoiler olur bence :) Bu tarz romanla bütünleşen psikolojik tahlilleri seven herkesi sadece bu kitabını değil tüm Zweig kitaplarını öneririm. 
Sabırsız Yürek 
Stefan Zweig
