Ölenler ile gidenler arasındaki tek fark bu, değil mi? Ölmeyenler geri döner.
Sayfa 193Kitabı okudu
Ayrı ayrı yaşamayı da öğrenmeliydik. Yalnız başımıza.
Sayfa 177Kitabı okudu
Hiçbir şeyi, hiçbir zaman unutmayız.
Sayfa 87Kitabı okudu
Sizin meyvelerinizi, balıklarınızı, sütünüzü istemiyorum. Bütün bunları çalabilirim. İstediğim, beni sevmeniz. Kimse beni sevmiyor. Annem bile.
Sayfa 33Kitabı okudu
.."sevmek" kesin bir sözcük değil, belirginlikten ve nesnellikten uzak.
Sayfa 31Kitabı okudu
Bu uzaklık bize çok büyük ve çektiğimiz acı katlanılmaz geliyor. Sanki vücudumuzun yarısı eksilmiş gibi. Dengemiz bozuluyor, başımız dönüyor, düşüyoruz, bayılıyoruz.
Sayfa 27Kitabı okudu
...sözcükler anlamlarını yitiriyor, içerdikleri acı da dinmeye başlıyor.
Sayfa 25Kitabı okudu
Annemiz bize, "Canlarım. Aşklarım. Mutluluğum. Tapılacak bebeklerim" derdi.
Bu sözcükleri hatırlayınca gözlerimiz doluyor.
Bu sözcükleri unutmalıyız, çünkü artık kimse bize böyle şeyler söylemiyor, bu sözcüklerin anısı da taşınamayacak kadar ağır.
Sayfa 24Kitabı okudu
Artık ne kızarmak ne titremek istiyoruz; küfürlere, bizi yaralayan sözlere alışmalıyız.
Sayfa 24Kitabı okudu
Bir süre sonra gerçekten bir şey hissetmiyoruz. Sanki başka birinin canı acıyor, başka biri yanıyor, kesiliyor, acı çekiyor.
Sayfa 20Kitabı okudu
Vermek kabul etmekten daha kolaydır, değil mi? Gurur günahtır, efendim.
Sayfa 147Kitabı okudu
"Fark etmez. Evimde yaşamayacaksam gideceğim yerin önemi yok."
Sayfa 338Kitabı okudu
Evet. En hüzünlü kitaplardan bile daha hüzünlü hayatlar vardır.
Sayfa 300Kitabı okudu
"Onu iyi tanıyor muydunuz?"
"Bir insanın bir diğerini tanıyabileceği kadar."
Sayfa 251Kitabı okudu
"Peter'in başına kötü bir şey mi geldi?"
"Hayır ama dostlarından birinin başına kötü bir şey gelmiş sanırım."
"Aynı şey, belki daha da kötü."
Sayfa 235Kitabı okudu