Önce ölür sonra doğarız. Bu insan biyolojisiyle değil, psikolojiyle ilgilidir. Anne karnıyla başlayan serüven dünyada son bulduktan sonra işleyişini tam tersi bir şekilde devam ettirir. İşte bu yüzdendir ki, tavsiyelerine güvendiğimiz insanlar feleğin çemberinden geçmiş kimselerdir. Adını duyurmuş psikologlar tıpkı duyuramamışların da katıldığı gibi, insanın sürekli bir devinim içinde olduğunu söyler. Bugün sevdiğimiz şeyi yarın sevmeyebiliriz, bugün sevmediğimizi ise yarın kalbimizin orta yerinde bulabiliriz. "Büyük lokma ye, büyük söz söyleme" deyimi bu söylediklerimle alakalı olabilir mi? Sanırım bu soru bana daha önce yöneltilmiş olsaydı "asla" diyerek cevaplardım. Peki, şimdi ne oldu da cevabımın değiştiğini ima ediyorum? Evet, bahsettiğim şeyi yaşadım. Sevmem dediğimi sevdim ve yapmam dediğimi yapıyorum.