masumiyetin gözyaşları
Bazen bir çocuk videosu izlerken içimde anlam veremediğim bir şeyler kıpırdanıyor. Gözlerimde istemsizce biriken yaşlar, sanki kalbimin derinliklerine dokunan bir melodinin yankısı gibi. Belki de bu, unuttuğum ya da bastırdığım duyguların bir çığlığıdır. Çocukların masumiyeti, hayata dair saf ve bozulmamış bir gerçekliği hatırlatıyor bana. Bu kadar temiz, bu kadar karşılıksız bir sevgiye tanık olmak, yıllar içinde sertleşen kalbimde yumuşak bir iz bırakıyor.
Belki de çocuklar, hayatın en saf haliyle bizlere yansımasıdır. Bir kahkahaları, bir koşuşları, bir bakışı; özlediğimiz, unuttuğumuz ya da bir zamanlar bizim de hissettiğimiz duyguları geri getirir. Belki çocuk videolarını izlerken ağlıyorum çünkü hayatın ne kadar değerli ve kırılgan olduğunu hatırlıyorum. Ya da kendi içimde kaybettiğim o çocukluğu, o masumiyeti özlüyorum.
Bu gözyaşları, sevgiye olan açlığımın, yaşanan güzelliklerin kıymetini yeniden fark edişimin bir yansıması. Çocukların enerjisi bana her defasında şunu hatırlatıyor: Hayat, kaybettiğimiz masumiyeti bulmak için bir fırsat. O videolar bir anlığına, bana sevgiyi, özlemi, ve umudu yeniden hissettiriyor. Belki de bu yüzden her izlediğimde gözlerim dolar; çünkü içimde hâlâ büyümeyen, hâlâ umutla bakan bir çocuk var.(sedat akgöl)
Ölene kadar cevabını veremeyeceğim bir soru var içimde; Her şeyi tek başıma yapmak zorunda kalmak beni büyüttü mü? Yoksa içimde büyümeyen yaralı çocuk mu bıraktı? ׅ꯱̧ᧁׁ♥
🎭 Peter Pan Sendromu: Büyümeyi Reddeden Ruh Hali
Bazı insanlar yetişkin sorumluluklarından kaçmak için çocukluklarına sığınır. İşte Peter Pan Sendromu tam da bunu anlatır: 🎈 "Hiç büyümeyen bir ruh hâli!"
📌 Nedir?
Yetişkinlikten kaçınma, sorumluluk almaktan çekinme ve hep kaygısız bir çocuk gibi yaşama isteği...
💭 Neden Önemli?
Bu sendrom, modern yaşamın baskılarına bir tepki olabilir, ancak sosyal ilişkilerde ve kişisel gelişimde dengesizliklere yol açabilir.
🛤 Farkındalık:
Eğlenceli bir hayat güzel ama dengeyi bulmak şart! 😊
"Hep pozitif olucaz diye bir şey yok"
"İçinde hiç büyümeyen derin bi çocuk, yetişkin bi adam ve bir evladın iç dökümü; Mutluluk, hep elimizi uzatsam tutabileceğim kadar yakınımda oldu fakat mesafeyi hep koruyarak, ben yürüdüğümde yürüdü, ben durduğumda durdu çoğu zaman. Ne vakit mutluluktan vazgeçsem, yeniden ortaya çıktı. Şu mutluluk denen duyguyla aram hiç iyi olmadı. Kalbim,
